het conflict in Darfur begon in 2003 na een opstand van rebellengroepen tegen de Soedanese regering. De zware vergelding van de regering eiste meer dan 400.000 levens en liet miljoenen ontheemden achter, waaronder 365.000 die gedwongen werden te vluchten naar het buurland Tsjaad. Vandaag, 18 jaar na het begin van het geweld, verblijven honderdduizenden Darfuri ‘ s in dorre kampen in de woestijn van de Tsjadische Sahara. Jewish World Watch werd gevormd als directe reactie op deze genocide, en we blijven deze overlevenden vandaag de dag ondersteunen via ons Seeds of Survival empowerment project.

Achtergrond

• wat veroorzaakte de darfuri genocide?Soedan is al langer in oorlog dan in vrede. Het Soedanese volk wordt sinds de onafhankelijkheid in 1956 geplaagd door genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. Ongelijke verdeling van de rijkdom van de inkomsten uit hulpbronnen, de strijd voor Zuidelijke zelfbeschikking, etnische rivaliteit en concurrerende opvattingen over de rol van religie in de staat zijn allemaal aanjagers van conflicten.De kern van de aanhoudende conflicten in Soedan is de verdeling tussen het door de Arabieren gedomineerde centrum in Khartoem en de gemarginaliseerde niet-Arabische bevolking in de geografische en sociaal-economische periferie. In 2003 leidde de opstand in Darfur door twee rebellengroepen, die beweerden dat de niet-Arabische Soedanese bevolking onbillijk werd behandeld, ertoe dat de regering reageerde met een genocidale campagne om het gebied van de niet-Arabische bevolking te bevrijden.
  • Wat zijn de belangrijkste humanitaire uitdagingen waarmee de Darfuri ‘ s worden geconfronteerd?

  vluchtelingencrisis: de genocide in Darfur heeft geleid tot ongeveer 400.000 doden in Darfuri en heeft nog eens 365.000 gedwongen te vluchten naar vluchtelingenkampen in het naburige Tsjaad. Het lijden van de Darfuri-vluchtelingen in deze in gevaar gebrachte kampen langs de grens tussen Darfur en Tsjaad trekt niet langer wereldwijde aandacht, waardoor de Darfuris de grootste onzichtbare vluchtelingenpopulatie ter wereld is. Voedselonzekerheid: volgens het Wereldvoedselprogramma ontvangt elke vluchteling in Tsjaad momenteel “slechts ongeveer 39% van de in het algemeen aanbevolen minimale dagelijkse inname”. De verminderde rantsoenen, bedoeld om vluchtelingen te voeden voor een maand, niet eens duren een hele week.

  onderwijs: Darfuri-vluchtelingen mogen niet langer Soedanees leren. Hun educatieve curriculum wordt nu overgebracht in Tsjadisch. Dit schadelijke effect zal resulteren in een verloren generatie Soedanezen als ze ooit naar huis terugkeren. In eigen land ontheemde veiligheid: de vermindering van de hulp van VN-instanties zoals het WVP en de UNHCR leidt ook tot de feitelijke gedwongen terugkeer van Darfuri-vluchtelingen naar een regio die nog steeds onzeker is en doorspekt is met geweld. In januari 2018 ondertekenden Soedan, Tsjaad en de VN een overeenkomst om 20.000 Soedanese vluchtelingen van Tsjaad naar Darfur te repatriëren. De overeenkomst bevatte een raming van het aantal vluchtelingen dat in 2018 zal terugkeren, de soorten en niveaus van reïntegratiebijstand die zij zullen ontvangen en de logistieke aspecten van de repatriëringsoperatie. De repatriëring werd echter tijdelijk opgeschort wegens onveiligheid en gebrek aan diensten en infrastructuur voor repatrianten in hun gebieden van herkomst.

  honderden, zo niet duizenden, ontheemde Darfuri’ s, die terugkeerden naar hun Soedanese dorpen, werden aangevallen, geslagen of gedood door militante nieuwe kolonisten. De combinatie van rondtrekkende rebellen, voorraden niet-ingezamelde wapens en gewapende nieuwe kolonisten heeft geleid tot groot gevaar voor recente repatrianten. De “nieuwe Janjaweed” (“kwade mannen te paard”), andere milities en veiligheidstroepen ondersteund door de GoS, en ongeïdentificeerde schutters die de kwetsbaarheid van de repatrianten uitbuiten, hebben boeren en onschuldige burgers gedood, gewassen gestolen, voedseloverschotten vernietigd, markten overvallen, mensen ontvoerd voor losgeld, verkracht en geplunderd–allemaal met algemene straffeloosheid. Terugkerende boeren zijn bang om terug te gaan naar hun complotten uit angst voor aanvallen van nieuwe kolonisten die het land hebben ingenomen in hun afwezigheid of door milities die vee en gewassen stelen. De algemene sfeer van onveiligheid, in combinatie met de onmacht van de regering om deze aanvallen aan te pakken, heeft de landbouweconomie verzwakt en de vrijwillige terugkeer in gevaar gebracht. Een leider van de ontheemde bevolking benadrukte dat veiligheid onbestaande is, ondanks de herhaalde beweringen van de regering van het tegendeel. Dat diensten als onderwijs, gezondheid en drinkwater volledig ontbreken in de dorpen waarnaar repatrianten moeten terugkeren.Gendergerelateerd geweld: overlevenden van Darfuri zijn voortdurend bang voor hun leven en veiligheid, ongeacht of ze in Soedan Of Tsjaad wonen. Vrouwen zijn op hun hoede om te ver van hun woonplaatsen af te dwalen uit angst verkracht of aangevallen te worden met bedreigingen, voor degenen die in de vluchtelingenkampen van Tsjaad wonen, van binnen en buiten de kampen.

  Financiële Mobiliteit / Armoede: Na hun huizen in Darfur te zijn ontvlucht, zijn zowel de vluchtelingen als de intern ontheemde Darfuris ernstig verarmd met weinig mogelijkheden om een inkomen te genereren. Het gebrek aan banen voor vluchtelingen is voor een deel te wijten aan beperkingen die hen door de Tsjadische regering zijn opgelegd, maar ook de economie van de kampen en de omliggende gemeenschap is gewoon niet gegroeid om de vluchtelingengemeenschap tegemoet te komen.

  Etnische Ongelijkheid: De genocide in Darfur werd beschouwd als de eerste genocide van de 21e eeuw en begon in 2003 nadat rebellen, voornamelijk geleid door niet-Arabische Islamitische sedentaire stammen, waaronder de vacht en Zaghawa, uit de regio, tegen de regering opstonden. Ze claimden jaren van ongelijke behandeling en economische marginalisatie, onder andere grieven. In plaats van de rebellen direct aan te vallen, lanceerde de regering een wijdverbreide genocidale campagne om “bij de vis te komen door de zee af te voeren” en richtte zij zich op niet-Arabische stammen in de regio, ongeacht of het burgers waren of rebellengroepen met willekeurige luchtbombardementen en aanvallen van grondtroepen. De regering ontketende Arabische milities bekend als de Janjaweed om dorpen aan te vallen en gemeenschappen te vernietigen. Janjaweed aanvallen waren berucht en beriepen zich op een slash and burn beleid dat onder meer het doden en ernstig verwonden van de mensen, het verbranden van huizen, het stelen of verbranden van voedsel en vee, en het vergiftigen van waterputten.

  gezondheid van gezinnen & welzijn: UNHCR heeft hogere indices gerapporteerd van zogenaamde “negatieve coping mechanismes”, waarin wordt verklaard dat ” deze omvatten een toename van schooluitval als vluchtelingenkinderen werk zoeken om voedsel voor hun gezin te kopen; uitbuiting en misbruik van vrouwelijke vluchtelingen die kampen verlaten op zoek naar werk of land om gewassen te verbouwen; ‘survival seks’ door vrouwen en meisjes die geld proberen in te zamelen om voedsel te kopen; vroeg huwelijk van jonge meisjes; verhoogde stress en huiselijk geweld binnen gezinnen; en meer incidenten van diefstal en andere activiteiten die spanningen binnen kampen en met omliggende gemeenschappen verhogen.”

  • Hoe helpt JWW de Darfuri ‘ s momenteel?De getroffen bevolkingsgroepen in staat stellen duurzame oplossingen voor hun levensonderhoud te vinden en onmiddellijke, informele leermogelijkheden te bieden die hun veerkracht zullen vergroten, hun leven in het Tsjaadse vluchtelingenkamp zullen verbeteren en zich goed zullen vertalen in Darfur, mochten zij ervoor kiezen terug te keren. JWW ‘ s Seeds of Survival programma leert overlevenden hoe ze hun families duurzaam kunnen voeden met slechts een klein stukje land.

    het programma heeft met succes meer dan 1.000 mensen in Oost-Tsjaad getraind in perma-tuinieren, het verbeteren van de voedselconsumptie, de landbouwproductie, hun vermogen om geld te besparen en hun geestelijk welzijn, terwijl indirect ongeveer 3.300 familieleden profiteren.

    onze pleitkanalen uit te zenden om de veilige en vrijwillige terugkeer van ontheemden en de aanwezigheid van noodzakelijke diensten en bescherming te waarborgen om hun vlotte reïntegratie te vergemakkelijken.Ziet toe op de activiteiten van gewapende groepen en veiligheidstroepen en op de reactie van de regering van Sudan op schendingen;De internationale gemeenschap moet betrokken blijven bij de overgang van vredeshandhaving naar vredesopbouw in plaats van haar verantwoordelijkheden in deze kritieke en onstabiele fase op te geven.

    • wat heeft JWW eerder gedaan om de Darfuri ‘ s te helpen?JWW is ontstaan als reactie op de genocide in Darfur. De Darfuri ‘ s blijven een essentiële hoeksteen van ons werk.

      Solar Cooker Project: JWW startte het Solar Cooker Project in 2006 als een manier om Darfuri – vrouwen en – meisjes-overlevenden van de genocide in Darfur die als vluchtelingen in Oost-Tsjaad leven-te beschermen door hun gevaarlijke reizen buiten de kampen te verminderen op zoek naar brandhout om te koken. Gerecycleerde watertuinen: samen met twee van JWW ‘ s partners voltooide JWW de installatie van de terugwinningssystemen voor grijs water ten behoeve van alle gezinnen in de vluchtelingenkampen Iridimi en Touloum in Tsjaad. Met de installatie van goedkope plastic folie en PVC buizen, maakten vrouwen in vluchtelingenkampen van hun familie badzones reservoirs voor de opvang van grijs water. Ze gebruikten het verzamelde water om kleine groentevelden te irrigeren.Waterputten in de vluchtelingenkampen: een van JWW ‘ s eerste inspanningen was het leveren van waterputten in de vluchtelingenkampen in Tsjaad. Veel scholen deden mee door geld in te zamelen voor één waterput, elk een reddingslijn voor 500 vluchtelingen. De putten werden gebouwd met lokale voorraden door lokale arbeiders, georganiseerd en geleid door een JWW partner.

      Zusterscholen: JWW, in combinatie met partners waaronder top NBA spelers, sponsorde de bouw, het personeel en de uitrusting van de Soedan Djedid (Nieuw Soedan) en Ali Dinar B scholen in het Djabal vluchtelingenkamp in het oosten van Tsjaad. De scholen, ontworpen om meer dan 4.000 studenten te bedienen, waren de eerste van wat werd opgevat als een reeks scholen te bouwen in de 12 Darfuri vluchtelingenkampen in Tsjaad. JWW heeft ook bijgedragen aan de financiering van de Darasalam School in het vluchtelingenkamp Goz Amer.

      Rugzak-Project: Dit werd gecreëerd zodat bange kinderen in het vluchtelingenkamp van onze Cassoni in Tsjaad naar scholen konden gaan die door een van onze partners worden geleid. JWW verdeelde meer dan 15.000 rugzakken gevuld met schoenen, boeken, schoolbenodigdheden, zeep en tandpasta aan schoolgaande kinderen. Dankzij de rugzakken kon elke ontvanger onder de moeilijkste omstandigheden optimaal gebruik maken van school. Elke rugzak bevatte ook iets ongrijpbaars, maar essentieel voor hun welzijn: hoop.

      Kleine Rimpelingen: Samen met een partnerorganisatie ondersteunde JWW Little Ripples, een kleuterschoolprogramma dat is afgestemd op een populatie die is blootgesteld aan ernstig trauma. In Tsjaad ‘ s Darfuri vluchtelingenkampen is er geen formeel onderwijssysteem voor jonge kinderen, waardoor ze zonder toezicht, kwetsbaar voor de gevaren van het kamp en in het nadeel voor de toekomst. Little rimpelingen biedt een veilige en verzorgende omgeving voor sommige van de jongste vluchtelingen om te leren, terwijl hun ouders het huis moeten verlaten gedurende de dag om te zoeken naar benodigdheden. Met steun van JWW werd in de zomer van 2013 de eerste Little Ripples school geopend in het vluchtelingenkamp Goz Amer in het oosten van Tsjaad. Het serveert 400 kinderen. De school heeft sindsdien geprobeerd om meer kinderen te beïnvloeden door middel van een home-based model genaamd Little Ripple Ponds.Zomer Educatief Speelgoedlift: JWW werkte samen met zomerkampen in Los Angeles om schoolbenodigdheden te leveren aan kinderen in vluchtelingenkampen in Darfur in Soedan. JWW verzamelde 15.000 items via dit initiatief. Een JWW-partner leverde het educatieve speelgoed aan verschillende kampen in Noord -, Zuid-en West-Darfur.Klinieken in Deleij en El Geneina: in samenwerking met een partner financierde JWW twee permanente medische klinieken in Soedan om ongeveer 40.000 binnenlandse ontheemden en door conflicten getroffen bevolkingsgroepen in Darfur nabij de grens met Tsjaad te bedienen.Beschikbaarheid van Water: JWW heeft financiering verstrekt aan een partner om de watervoorziening te verbeteren in drie Soedanese vluchtelingenkampen in Nyala en Kass (Zuid-Darfur) en het overbevolkte Hamadiya-kamp in de regio Zalingei (West-Darfur).

      • Wat moet er nog meer gebeuren?De interventies van JWW werken samen met Darfuri-vluchtelingen om het leven van deze overlevenden te normaliseren, waardoor ze een gevoel van veerkracht en controle over hun eigen lot krijgen. De relatieve hulpeloosheid om uitsluitend of grotendeels op humanitaire hulp te vertrouwen, wordt empowerment door het verstevigen van een duurzaam levensonderhoud en helpt hen bij het ontwikkelen van vaardigheden die overal kunnen worden overgedragen. Lees ons actieplan voor de strategie voor Darfur.

        Crisis Timeline

        2003: Beschouwd als de eerste genocide van de 21e eeuw, de genocide in Darfur begon nadat rebellen, voornamelijk geleid door niet-Arabische Islamitische sedentaire stammen, waaronder de vacht en Zaghawa, uit de regio, tegen de regering opstonden. Ze claimden jaren van ongelijke behandeling en economische marginalisatie, onder andere grieven. In reactie daarop liet de Soedanese regering Arabische milities, bekend als de Janjaweed (“kwade mannen te paard”), dorpen aanvallen en gemeenschappen vernietigen, ongeacht of het burgers of rebellen waren. September 2004: President George Bush en de VS Minister van Buitenlandse Zaken Colin Powell verklaarde wat er in Darfur gebeurde als genocide. JWW werd gevormd.

        2005: een hybride operatie van de Afrikaanse Unie en de Verenigde Naties in Darfur (bekend als UNAMID) werd ingezet om toezicht te houden op het Vredesakkoord van Darfur van 2006 en het daaropvolgende Doha-document voor vrede in Darfur van 2011. Juli 2008: de hoofdaanklager van het Internationaal Strafhof (ICC), Luis Moreno Ocampo, verzocht om een arrestatiebevel voor de Soedanese President Omar Al-Bashir. Deze mijlpaal was de eerste keer dat het ICC een zittend staatshoofd had aangeklaagd.

        2009-2010: Het Internationaal Strafhof heeft arrestatiebevelen uitgevaardigd tegen President Omar al-Bashir voor vermeende misdaden die in Darfur zijn gepleegd, waaronder aanklachten van genocide, misdaden tegen de menselijkheid en oorlogsmisdaden. Hoewel de aanhoudingsbevelen van kracht blijven, blijft al-Bashir president van Soedan. 2011: Er wordt een overeenkomst ondertekend tussen de regering en de rebellen die de regionale autoriteit voor Darfur in het leven hebben geroepen en tot doel hebben een gelijke verdeling van rijkdom en politieke macht tot stand te brengen, hoewel het geweld in veel delen van Darfur tot op de dag van vandaag voortduurt.

        2012: De ontdekking van goud in Darfur heeft het geweld en de verplaatsing in de hele regio verder aangewakkerd, en sinds de eerste uitbraak van geweld in 2003 is de conflictdynamiek veranderd.2013: De Soedanese regering lanceerde de Rapid Support Forces (RSF), waarvan velen ooit deel uitmaakten van de Janjaweed, die voor het eerst schandelijk werden voor hun rol in de genocide in Darfur.

        2014: Naar aanleiding van vijf jaar stagnatie in de zaak van het Internationaal Strafhof en de beperkte steun van de VN om Al-Bashir voor de rechter te brengen, verklaarde hoofdaanklager Bensouda eind 2014 dat zij de vervolging van Al-Bashir niet actief zou voortzetten totdat de VN en de lidstaten hun due diligence deden en het Internationaal Strafhof steunden. Aangezien het ICC geen politiemacht heeft, moet het een beroep doen op individuele staten om personen die door het ICC in staat van beschuldiging zijn gesteld, te arresteren.

        juli 2018: De VN-Veiligheidsraad besloot de unamid terug te schroeven en de gezamenlijke missie van de VN en de Afrikaanse Unie tegen het einde van 2020 af te ronden, ook al blijven de gevechten en aanvallen op burgers tot op de dag van vandaag doorgaan.