de Veda ‘ s zijn de religieuze teksten die de religie van het Hindoeïsme (ook bekend als Sanatan Dharma wat “eeuwige orde” of “eeuwig pad”betekent) informeren. De term veda betekent “kennis” in die zin dat ze worden verondersteld om de fundamentele kennis met betrekking tot de onderliggende oorzaak van, functie van, en persoonlijke reactie op het bestaan te bevatten.
ze worden beschouwd als een van de oudste, zo niet de oudste, religieuze werken in de wereld. Ze worden gewoonlijk aangeduid als” schrift”, wat juist is in die zin dat ze kunnen worden gedefinieerd als heilige Schrift betreffende de aard van het Goddelijke. In tegenstelling tot de geschriften van andere religies wordt echter niet gedacht dat de Veda ‘ s op een bepaald historisch moment aan een bepaalde persoon of personen zijn geopenbaard; men gelooft dat ze altijd hebben bestaan en door Wijzen in diepe meditatieve staten zijn aangehouden op een bepaald punt vóór ca. 1500 v.Chr. maar precies wanneer onbekend is.
Advertising
de Veda ‘ s bestonden in mondelinge vorm en werden generaties lang van meester op student doorgegeven tot ze tussen ca. 1500 – ca. 500 v.Chr. (de zogenaamde Vedische periode) in India aan het schrijven waren. Ze werden zorgvuldig bewaard mondeling als meesters zou hebben studenten onthouden ze vooruit en achteruit met de nadruk op de exacte uitspraak om te houden wat oorspronkelijk werd gehoord intact.De Veda ‘ s worden daarom beschouwd als Shruti in het Hindoeïsme wat “wat wordt gehoord” betekent, in tegenstelling tot andere teksten die Smritis (“wat wordt herinnerd”) worden genoemd, verslagen van grote helden en hun strijd in werken zoals de Mahabharata, Ramayana en Bhagavad Gita (hoewel sommige sekten van het hindoeïsme de Bhagavad Gita als Shruti beschouwen). De teksten die de vier Veda ‘ s vormen zijn:
advertentie
- Rig Veda
- Sama Veda
- Yajur Veda
- Atharva Veda
elk van deze Veda ‘ s wordt verder onderverdeeld in soorten tekst die erin zijn opgenomen:
- Aranyakas-rituelen, vieringen
- Brahmanas-Commentaren op genoemde rituelen
- Samhitas-zegeningen, gebeden, mantra ‘ s
- Upanishads – filosofische verhalen en dialogen
de Upanishads zijn de bekendste en meest gelezen van de Veda ‘ s omdat hun discours in dialoog/verhalende vorm wordt gepresenteerd en zij de eerste waren die in andere talen werden vertaald. De vier Veda ‘ s, omgekeerd, worden beschouwd als de letterlijke geluiden van het Goddelijke die, wanneer gereciteerd of gezongen, de primaire vibraties van het universum herscheppen. Bijgevolg zijn ze eigenlijk onmogelijk te vertalen en wat men leest in een vertaling moet worden opgevat als een parafrase op zijn best.
Meld u aan voor onze gratis wekelijkse e-mail nieuwsbrief!Orthodoxe Hindoeïstische denominaties erkennen de Veda ‘ s als een belangrijke geestelijke autoriteit, maar niet alle Hindoeïstische sekten volgen dit voorbeeld. Hervormingsbewegingen in de moderne tijd, beginnend in de 19e eeuw na Christus, hechten meer waarde aan persoonlijke religieuze ervaring dan schriftuurlijke autoriteit en traditie en daarom verwerpen sommige sekten, of uitlopers van het hindoeïsme (zoals de Brahmos-beweging) de Veda ‘ s volledig als bijgeloof. Toch blijven de werken in het heden gereciteerd, bestudeerd en vereerd worden en blijven ze een belangrijk onderdeel van hindoeïstische religieuze vieringen, festivals en ceremonies.
vroege oorsprong, datering, & ontwikkeling
niemand kent de oorsprong van de Veda ‘ s, hoewel veel geleerden en theologen verschillende beweringen over het onderwerp naar voren hebben gebracht. Het wordt het meest algemeen geloofd (hoewel geenszins universeel aanvaard) dat de Vedische visie naar India kwam door middel van nomadische Arische stammen die daar migreerden vanuit Centraal-Azië ergens rond het 3e millennium v.Chr. “Arisch “moet worden begrepen zoals het was door de mensen van die tijd, wat betekent” vrij “of” Nobel”, een klasse van mensen, niet een ras, en niet Kaukasisch (zoals werd beweerd door 18e – en 19e-eeuwse CE Westerse geleerden). Deze Indo-Ariërs zouden zich hebben afgesplitst van een grotere groep, waaronder ook de Indo-Iraniërs die zich in het hedendaagse Iran vestigden en in het Westen (via de Grieken) bekend kwamen te staan als Perzen. Overeenkomsten tussen de vroege Iraanse religie (en later Zoroastrianisme) en het vroege Hindoeïsme suggereren een gemeenschappelijk geloofssysteem, dat zich vervolgens afzonderlijk ontwikkelde.
advertentie
de Indo-Arische Migratietheorie stelt dat de Vedische visie werd ontwikkeld in Centraal-Azië en naar India werd gebracht tijdens het verval van de inheemse Harappaanse beschaving (CA. 7000-600 v. Chr.) tussen ca. 2000-1500 v. Chr., waarbij de overtuigingen van die cultuur werden samengevoegd met hun eigen. Een andere theorie, echter, bekend als uit India (OIT) beweert dat de Harappaanse beschaving deze visie al had ontwikkeld en geëxporteerd uit India naar Centraal-Azië van waaruit het vervolgens terugkeerde met de migratie van de Indo-Ariërs.
er zijn goede redenen voor het erkennen van de motivatie, op zijn minst, voor beide claims (hoewel de OIT wordt afgewezen door de reguliere academische wereld) en wetenschappers lijken te houden aan de ene of de andere meer om persoonlijke redenen dan op basis van objectief, wetenschappelijk onderzoek. Het meest redelijke antwoord op de vraag van de oorsprong en datering van de Veda ‘ s is simpelweg dat men niet weet. De menselijke behoefte om op te lossen wat mysterieus lijkt, houdt echter het debat in de huidige dag levend. Wetenschappers Hermann Kulke en Dietmar Rothermund geven kort commentaar op de vroege ontwikkeling van de datering / oorsprong kwestie:
de datering van deze teksten en van de culturen die ze hebben geproduceerd, is lange tijd besproken door Indologen. De beroemde Indiase nationalist, Bal Gangadhar Tilak, schreef een boek over het Arctische Huis van de Veda ’s waarin hij beweerde dat de Veda’ s terug zouden kunnen worden gedateerd tot het zesde of vijfde millennium v.Chr. Hij baseerde zijn conclusies op de interpretatie van verwijzingen naar posities van de sterren in de tekst die door astronomen zouden kunnen worden gebruikt voor een gedetailleerde berekening van de respectieve datum. De Duitse Indoloog, Hermann Jacobi, kwam onafhankelijk tot een zeer vergelijkbare conclusie en stelde het midden van het vijfde millennium voor als de datum van de Veda ‘ s. Maar een andere Duitse Indoloog, Max Muller, die les gaf in Oxford, voorspelde een veel latere datum. Hij nam de geboorte van Boeddha rond 500 v.Chr. als uitgangspunt en suggereerde dat de Upanishads, die voorgaand boeddhistische filosofie, rond 800 tot 600 v. Chr. geproduceerd moeten zijn. De eerdere Brahmana en Mantra teksten van de Veda ‘ s zouden dan rond de 1000 tot 800 en 1200 tot 1000 respectievelijk zijn geproduceerd. Deze data, geprojecteerd door Max Muller, stemmen zeer goed overeen met modern archeologisch onderzoek dat ten minste een half millennium toont tussen de achteruitgang van de Indusbeschaving en de immigratie van een nieuwe nomadische bevolking die zou kunnen worden geïdentificeerd met de Vedische Indo-Ariërs. (34)
Muller ‘ s werk blijft het debat in de huidige dag te informeren, en zijn beweringen worden over het algemeen beschouwd als de meest waarschijnlijke of zelfs zeker. Waar het Vedische visioen ook vandaan kwam, en hoe lang het ook bestond in mondelinge vorm, het ontwikkelde zich in India tijdens de Vedische periode na de komst van de Indo-Ariërs.
Advertising
de Vedische periode
de Vedische periode (c.1500 – c. 500 v. Chr.) is het tijdperk waarin de Veda ‘ s toegewijd waren aan het schrijven, maar dit heeft niets te maken met het tijdperk van de concepten of de mondelinge tradities zelf. De benaming “Vedische periode” is een moderne constructie, die berust op bewijs van een Indo-Arische migratie, die, zoals opgemerkt, niet universeel wordt aanvaard. Toch is dat de theorie die het meest wordt geaccepteerd als historisch accuraat op basis van het beschikbare bewijs. De ontwikkeling van de teksten wordt beschreven door de geleerde John M. Koller:
het Vedische tijdperk begon toen de Sanskriet sprekende volkeren het leven en denken in de Indus Vallei begonnen te domineren, waarschijnlijk tussen 2000 en 1500 v. Chr. Historici dachten dat deze Sanskriet sprekende volkeren die zichzelf Ariërs noemden naar de Indus vallei in Noordwest India kwamen als veroveraars zo ‘ n vijfendertighonderd jaar geleden. Maar recente wetenschap heeft deze These van het veroveren van Ariërs uitgedaagd. Wat we wel weten is dat de vroegere Indus cultuur, die bloeide van 2500 tot 1500 v.Chr., en die, beoordeeld op zijn archeologische overblijfselen, was vrij verfijnd, daalde op dit moment. We weten ook dat de Vedische gedachte en cultuur weerspiegeld in de Rig Veda een continue geschiedenis van dominantie heeft in India gedurende de laatste vijfendertighonderd jaar. Het is waarschijnlijk dat de culturele tradities van de Vedische volkeren zich vermengen met de tradities en gebruiken van het Indus Volk. (5)
de religieuze overtuigingen van de mensen van de Harappaanse beschaving zijn onbekend omdat ze geen geschreven werken achterlieten. Opgravingen in Mohenjo-daro, Harappa, en andere sites suggereren een hoog ontwikkelde geloofsstructuur die rituele baden en een vorm van eredienst betrokken. Het enige duidelijke bewijs van religieus geloof en beoefening komt van beeldhouwwerken van de natuurgeesten die bekend staan als Yaksha ‘ s, die dateren van vóór ca. 3000 v.Chr. in rudimentaire vorm en verder gaan, met meer verfijning, door de 1e eeuw v. Chr.
De Yaksha Sekten lijken te zijn gericht op de dagelijkse behoefte (als men interpreteert het bewijs langs de lijnen van de voorouder culten) als de geesten kan goedaardig of kwaadaardig, en de offers die werden gemaakt voor de gunsten gevraagd of af te weren schade. Zoals in Aziatische vooroudercultussen, was er geen nadruk op het “grote plaatje” van waar de mens vandaan kwam, wat hun doel zou kunnen zijn, of waar ze na de dood heen gingen. Dit waren de vragen die werden behandeld door de eerste van de Veda ‘ s, de Rig Veda (wat ofwel “kennis van wijsheid” betekent, “verzen van Wijsheid” of, letterlijk, “kennis loven”) die de andere drie informeert.
advertentie
de Veda ‘s
zoals opgemerkt, geloven aanhangers van het Sanatan Dharma (Hindoeïsme) dat de Veda’ s altijd hebben bestaan. Geleerden Forrest E. Baird en Raeburne S. Heimbeck opmerking:
van al hun vele heilige teksten, Hindoes verlenen bovennatuurlijke oorsprong alleen aan de Veda ‘ s. Deze vier boeken worden uitsluitend vertrouwd om de essentiële kennis van het leven te onthullen. Dergelijke kennis, Hindoes houden, heeft eeuwig bestaan in de vorm van trillingen klinkende door het hele universum. Deze ongrijpbare trillingen bleven onopgemerkt totdat bepaalde Indiase wijzen, uitgerust met geestelijk gehoor, ze eindelijk hoorden en formuleerden in het Sanskriet, ongeveer 3.200 jaar geleden. (3)
men denkt dan dat de Veda ‘ s de exacte klanken van het universum zelf reproduceren op het moment van de schepping en verder en zo grotendeels de vorm aannemen van hymnen en gezangen. Bij het reciteren van de Veda ‘ s wordt gedacht dat men letterlijk deelnam aan het creatieve lied van het universum dat geboorte gaf aan alle dingen die waarneembaar en niet waarneembaar waren vanaf het begin der tijden. De Rig Veda zet de standaard en toon die wordt ontwikkeld door de Sama Veda en Yajur Veda terwijl het laatste werk, Atharva Veda, zijn eigen visie ontwikkelt die is gebaseerd op de eerdere werken, maar zijn eigen oorspronkelijke koers volgt.
Rig Veda: De Rig Veda is de oudste van de werken bestaande uit 10 boeken (bekend als mandala ‘ s) van 1028 hymnen van 10.600 verzen. Deze verzen houden zich bezig met de juiste religieuze naleving en praktijk, gebaseerd op de universele vibraties zoals begrepen door de Wijzen die ze voor het eerst hoorden, maar gaan ook in op fundamentele vragen betreffende het bestaan. Koller commentaar:
Vedische denkers stelden vragen over zichzelf, de wereld om hen heen en hun plaats daarin. Wat is gedachte? Wat is de bron? Waarom waait de wind? Wie heeft de zongever van warmte en licht aan de hemel gezet? Hoe komt het dat de aarde deze ontelbare levensvormen voortbrengt? Hoe vernieuwen we ons bestaan en worden we heel? Vragen over hoe, wat en waarom zijn het begin van filosofische reflectie. (5)
deze filosofische reflectie kenmerkt de essentie van het Hindoeïsme in die zin dat het punt van persoonlijk bestaan is om het in vraag te stellen als men zich beweegt van de basisbehoeften van het leven naar zelfverwerkelijking en vereniging met het Goddelijke. De Rig Veda moedigt dit soort vragen aan door middel van hymnen aan verschillende goden – Agni, Mitra, Varuna, Indra, en Soma in het bijzonder – die uiteindelijk zouden worden gezien als avatars van de Allerhoogste over de ziel, Eerste Oorzaak, en bron van het bestaan, Brahman. Volgens sommige scholen van Hindoe gedachte, werden de Veda ‘ s gecomponeerd door Brahman wiens lied de wijzen toen hoorden.
Sama Veda: de Sama Veda (“melodie Knowledge “of” Song Knowledge”) is een werk van liturgische liederen, gezangen en teksten bedoeld om te worden gezongen. De inhoud is bijna geheel afgeleid van de Rig Veda en, zoals sommige geleerden hebben opgemerkt, de Rig Veda dient als de teksten van de melodieën van de Sama Veda. Het bestaat uit 1.549 verzen en is verdeeld in twee secties: de Gana (melodieën) en de arcika (verzen). De melodieën worden verondersteld om dans aan te moedigen die, gecombineerd met de woorden, de ziel verheft.De Yajur Veda bestaat uit recitaties, rituele eredienstformules, mantra ‘ s, & gezangen die rechtstreeks betrokken zijn bij erediensten.
Yajur Veda: De Yajur Veda (“Aanbiddingskennis “of” rituele kennis”) bestaat uit recitaties, rituele aanbiddingsformules, mantra ‘ s en gezangen die direct betrokken zijn bij aanbiddingsdiensten. Net als de Sama Veda is de inhoud ervan afgeleid van de Rig Veda, maar de focus van zijn 1.875 verzen ligt op de liturgie van religieuze vieringen. Het wordt over het algemeen beschouwd als twee “secties” die geen afzonderlijke delen, maar kenmerken van het geheel zijn. De ” donkere Yajur Veda “verwijst naar die delen die onduidelijk en slecht gerangschikt zijn, terwijl de” lichte Yajur Veda ” van toepassing is op de verzen die duidelijker en beter gerangschikt zijn.Atharva Veda: de Atharva Veda (“kennis van Atharvan”) verschilt aanzienlijk van de eerste drie omdat het zich bezighoudt met magische spreuken om boze geesten of gevaar af te weren, gezangen, hymnen, gebeden, inwijdingsrituelen, huwelijks-en begrafenisceremonies, en observaties op het dagelijks leven. De naam is vermoedelijk afgeleid van de priester Atharvan die naar verluidt bekend was als een genezer en religieuze vernieuwer. Men denkt dat het werk werd gecomponeerd door een individu (mogelijk Atharvan, maar niet waarschijnlijk) of individuen rond dezelfde tijd als de Sama Veda en Yajur Veda (CA. 1200-1000 v. Chr.). Het bestaat uit 20 boeken van 730 hymnen waarvan sommige tekenen op de Rig Veda. De aard van het werk, de gebruikte taal en de vorm die het aanneemt heeft ertoe geleid dat sommige theologen en geleerden het verwerpen als een authentieke Veda. In de huidige dag, wordt het geaccepteerd door sommige, maar niet alle Hindoe sekten op grond van het feit dat het gaat om latere kennis die wordt herinnerd, niet de primordiale kennis die werd gehoord.
ingebed in elk van deze werken zijn de andere hierboven genoemde types – de Aranyaka ‘s, Brahmana’ s, Samhitas en Upanishads – die kunnen worden beschouwd als glossen, uitbreidingen of Commentaren op de eigenlijke tekst.
de Upanishads worden beschouwd als het “einde van de Veda’ s ” zoals in het laatste woord op de teksten. De term Upanishads betekent” ga dicht zitten ” zoals een student zou doen met een meester om informatie te ontvangen die niet bedoeld is voor de rest van de klas. De Upanishads in elk van de Veda ‘ s becommentariëren de tekst of illustreren deze door middel van dialoog en verhalend waardoor moeilijke of obscure passages of concepten worden verduidelijkt.
conclusie
de Veda ‘ s, in het bijzonder de Upanishads, zouden uiteindelijk het fundamentele begrip van het Sanataanse Dharma vormen en richting en doel geven in het leven van aanhangers. Het werd duidelijk dat er een enkele entiteit was, Brahman, die niet alleen het bestaan schiep, maar het bestaan zelf was. Omdat deze entiteit te groot was om door mensen begrepen te worden, verscheen hij als avatars zoals Brahma (de Schepper), Vishnu (de bewaarder) en Shiva (de vernietiger) evenals een schare van andere godheden die allemaal Brahman waren. Het doel van een menselijk leven was het herkennen van het hogere zelf (de Atman) en het uitvoeren van de Dharma (plicht) die men had gekregen met het juiste karma (handelen) om het zelf te bevrijden van de cyclus van wedergeboorte en dood (samsara) die werd gekenmerkt door het lijden en verlies dat men in de fysieke wereld ervaren had. Zodra een individu deze banden had verbroken, keerde het Atman van die persoon terug naar Brahman en de eeuwige vrede.Dit geloofssysteem ontwikkelde zich ononderbroken tot de opkomst van de Islam in het noorden van India begin in de 7e eeuw n.Chr. die werd uitgesproken in de 12e eeuw n. Chr. De islamitische heerschappij kwam slechts geleidelijk aan Hindoeïstische praktijken te tolereren. Een veel grotere bedreiging voor de Vedische visie kwam later in de vorm van Brits kolonialisme en imperialisme in de 18e-20e eeuw CE. De Britten probeerden het Indiase volk te bekeren tot het protestantse christendom en besteedden veel moeite aan het heropvoeden van de bevolking en het afwijzen van het hindoeïsme als een kwaad bijgeloof.Dit leidde uiteindelijk tot een terugslag in de vorm van de Brahmos-beweging onder leiding van Ram Mohan Roy (l. 1772-1833) en voortgezet door anderen zoals Debendranath Tagore (1817-1905 CE, vader van de dichter Rabindranath Tagore) die gedeeltelijk reageerden door hun geloof opnieuw te herdenken om het te distantiëren van de traditionele vorm, die door invloeden van buitenaf leek te zijn gecorrumpeerd. Dit herdenken omvatte een afwijzing van het schriftuurlijke gezag en de status van de Veda ‘ s daalde. De Brahmos-beweging verwierp de Veda ‘ s in feite volledig als bijgelovige onzin en richtte zich op een persoonlijke ervaring met het Goddelijke die eigenlijk heel vergelijkbaar was met de theologische focus van zowel het protestantse christendom als de eerdere Hindoeïstische Bhakti-beweging van de Middeleeuwen.
elke Hindoeïstische sekte of beweging in de huidige tijd die de Veda ‘ s verwerpt, ontleent zijn basisbasis aan de 19e – en vroege 20e-eeuwse CE-inspanningen zoals Brahmos. Orthodoxe Hindoes blijven de Veda ‘ s echter even hoog beschouwen als in het verleden, en de werken worden nog steeds gezongen en gezongen door degenen die er nog steeds het mysterie van een onuitsprekelijke waarheid in herkennen die zonder gemakkelijke uitleg wordt aangeboden en die kan worden ervaren zonder begrepen te hoeven worden.