het is een duidelijke verbetering. Duke Nukem Forever ‘ s nieuwste partij van DLC voelt als een poging om de oorspronkelijke campagne van het spel te vervangen door iets minder wiebelig, en het zowat beheert dat. De verhaallijn is een tikkeltje grappiger: Duke vecht tegen een leger gemaakt van klonen van zichzelf voordat hij de ruimte ingaat om het echt weer aan de buitenaardse dreiging vast te houden. Het tempo lijkt niet zo lukraak en de grim lady grot is min of meer beperkt tot een elf uur durende bezoek aan een bordeel-een reeks die meer voelt als een contractuele verplichting dan alles wat de ontwikkelaars eigenlijk een goed idee vond.
deze vier uur durende aflevering, met zijn eigen begin, Midden en einde, is op alle mogelijke manieren beter dan het hoofdevenement. Helaas is het nog steeds niet bijzonder goed.
het probleem is vrij eenvoudig: De dokter die me heeft gekloond kan de details verbeteren wat hij wil, maar hij kan niet ontsnappen aan het feit dat hij moet voortbouwen op het rotten framework van het originele spel. Dat betekent hetzelfde arsenaal van gewichtloze, ineffectieve wapens ingeklemd in dezelfde twee sleuven, dezelfde boxy kunst activa, en dezelfde lange laadtijden tussen niveaus. De locaties kunnen zip langs een stuk sneller en de referenties kunnen een beetje meer actueel – Portal krijgt een knipoog deze keer, in plaats van Team America – maar het is nog steeds een beetje een slog als je van de ene krappe interieur naar de andere, het stoppen van nu en dan voor een slap vorkheftruck puzzel of een pijnlijk beetje first-person platforming.
er zijn op zijn minst een paar plaatsen waar dingen beginnen te klikken, zoals het moment dat het spel een reeks kamers instelt gevuld met niets anders dan varkensagenten, en je dan laat los met een geweer om ze allemaal aan stukken te schieten. Er is een rijdend stukje op de maan dat is niet al te slecht, ofwel, terwijl een lange lift reis langs laser grids en vijandelijke spawn punten is wendbaar en matig onderhoudend. Tegen de tijd dat Duke ‘ s kaping een schoolbus en ploegen door golven van teleporteren metalen idioten – mijn terminologie – op een ondergrondse snelweg, het hele ding voelt bijna als een hillbilly nemen op een Halo eindspel.
net als met Forever, klinkt Duke nog steeds alsof hij zowel tegen een verkoudheid als tegen aliens Vecht.
maar deze momenten duren nooit. Ze kunnen niet echt, omdat Duke ‘ s world niet kan omgaan met te veel vijanden op het scherm in een keer, omdat de AI is niet zo leuk om tegen te vechten in de eerste plaats, en omdat het arsenaal, shotgun terzijde, is niet leuk om mee te schieten. Dat is een probleem bij een schutter.
je krijgt tenminste nog twee wapens op dit uitstapje, volgens mijn telling, met zowel de Expander als de Impregnator in de mix gegooid. Beide zijn geschikt gimmicky en veroorzaken een behoorlijke hoeveelheid schade, maar geen van beide kan veel doen om de ellendige vuurgevechten van het spel tot leven te brengen.
naast de nieuwe guns, krijg je ook vier nieuwe multiplayer maps om mee rond te kloppen, en een van deze is vrij goed. Sky-High is een grote, complexe omgeving verdeeld over kantoorinterieurs en een reeks rommelige daken. Bezaaid met jump-pads en tricksy lijnen van het zicht, het biedt een redelijke balans voor sluipschutters en shotgunners gelijk. In vergelijking, de andere drie arena ‘ s hebben de neiging om enigszins te mengen. Command ’s een strak cluster van boogvormige gangen ingesteld op een ruimtestation, Drop Zone’ s een ander rooftop uitstapje met een groot gat in het Midden, en Biohazard lijkt spelers te trekken in een dodelijke IKEA magazijn. Het zou waarschijnlijk leuk, gespannen, leuk zijn als er meer mensen online (dit is op zijn minst op 360, waar de gemeenschap lijkt vrij klein).
het is mogelijk dat u de dokter oppikt die mij heeft gekloond om een glimp op te vangen van wat Gearbox van plan is te doen met de franchise voor de onvermijdelijke herstart. Als dat het geval is, zul je teleurgesteld zijn.: deze campagne is het werk van Triptych Games, een studio opgericht om te helpen finish voor altijd terug in 2009. Terwijl de nieuwe inhoud ’s kreeg de oneven fatsoenlijke grap en de occasionele slimme ontmoeting, het ontbreekt aan de scherpe ontwerp wit dat Gearbox’ s eigen download werk gekenmerkt op Borderlands.
als een kans op verlossing valt dit dan een beetje te kort. Duke doet zijn best, maar er hangt nog steeds teveel van het verleden rond en houdt hem tegen.