voor veel mensen roepen mummies en mummificatie een gevoel op van de macabere — opwekkende beelden van een groteske, in linnen gewikkelde monstruositeit die door een oude tempel klapt. Inderdaad, al vele decennia mummies zijn in de afgietsels van horrorfilms en Gotische romans en weggevaagd in de publieke verbeelding als behorend tot mysterieuze religieuze riten.

maar mummificatie was een wijdverspreide en geëerde traditie in de oude wereld, een traditie die doordrongen was van diepe religieuze betekenis en vaak uitgevoerd werd door bekwame specialisten. Het werd beoefend als een manier om de doden te vereren, of een belangrijk religieus geloof uit te drukken — vooral een geloof in een hiernamaals. Van verschillende culturen is bekend dat ze hun doden mummificeren. De meest bekende zijn de oude Egyptenaren, maar de Chinezen, de oude mensen van de Canarische Eilanden, de Guanches, en vele pre-Columbiaanse samenlevingen van Zuid-Amerika, met inbegrip van de Inca ‘ s, beoefend mummificatie ook.

gerelateerd: foto ‘ s: mummies ontdekt in graven in de oude Egyptische stad

Hoe worden mummies gemaakt?

mummificatie is het proces waarbij het lichaam na de dood wordt bewaard door opzettelijk vlees te drogen of te balsemen. Dit omvatte typisch het verwijderen van vocht uit een overleden lichaam en het gebruiken van chemische producten of natuurlijke conserveermiddelen, zoals hars, om het vlees en organen uit te drogen.

Mummies worden ook gemaakt door onbedoelde of toevallige processen, die bekend staat als” natuurlijke ” mummificatie. Dit kan gebeuren wanneer een dood lichaam wordt blootgesteld aan extreme koude, zeer droge omstandigheden, of een andere omgevingsfactor die vermindert tegen verval. De oudste mummie in Noord-Amerika, gevonden in Spirit Cave, buiten Fallon, Nevada, is een voorbeeld van natuurlijke mummificatie. Gewikkeld in een Tule mat, werd het gevonden in een ondiep graf en bewaard door de droge atmosfeer en de ijle lucht van de grot. Ontdekt in 1940, en oorspronkelijk verondersteld om tussen 1500 en 2000 jaar oud te zijn, werd het individu later radiokoolstof gedateerd in de jaren 1990 en vastgesteld om meer dan 10.000 jaar oud te zijn, de levende wetenschap eerder gemeld.

daarentegen dateert de oudste bekende Egyptische mummie die op natuurlijke wijze bewaard is gebleven van iets meer dan 5.500 jaar geleden, zo meldt Live Science. Die mummie was van een jonge vrouw wiens lichaam was gewikkeld in linnen en bont nadat ze stierf. Een andere beroemde mummie die op natuurlijke wijze bewaard is gebleven is de oudst bekende in Europa: Ötzi de Iceman, die zo ‘ n 5300 jaar geleden leefde. Nadat Ötzi werd vermoord in wat nu de Italiaanse Alpen is, werd zijn lichaam bewaard in de sneeuw en het ijs, totdat toeristen zijn stoffelijk overschot ontdekten in 1991.

verwant: Mummy melodrama: Top 9 geheimen over Ötzi de Iceman

de eerste beschaving die mummificatie beoefende

de oudste opzettelijk begraven mummies werden opgegraven in de Camarones Vallei van Chili. Deze vallei ligt in het uiterste noorden van het land, in een regio genaamd De Atacama woestijn. Een smalle strook land tussen de Stille Oceaan en het Andesgebergte, deze woestijn krijgt weinig regenval en wordt beschouwd als een van de droogste plaatsen op aarde. De mummies daar werden in 1917 gevonden door de Duitse archeoloog Max Uhle op het strand van Chinchorro in de buurt van de stad Arica, meldde CNN.

de mummies behoren tot wat Uhle de Chinchorro-cultuur noemde (9.000 tot 3.100 jaar geleden), die leefde in wat nu Zuid-Peru en Noord-Chili is. Chinchorro mensen vestigden zich in kustdorpen en vertrouwden op de visserij als hun belangrijkste middel van levensonderhoud, met behulp van vishaken gemaakt van schelpdieren. Ze jaagden ook op dieren op het land en verzamelden eetbare planten uit de omgeving.

gerelateerd: Woestijndroging inspireerde mummiediversiteit

de Chinchorro-praktijk van mummificatie begon ongeveer 7.000 jaar geleden, ongeveer twee millennia voor de eerste bekende Egyptische mummies, volgens hetzelfde CNN-rapport. Hoewel de praktijk in de loop van de tijd verfijnder werd, bleef het basisproces hetzelfde. Het betrof de verwijdering van zacht weefsel, organen en hersenen. Het holle lichaam werd vervolgens uitgedroogd en weer in elkaar gezet. De huid was gevuld met riet, gedroogde planten of andere plantaardige stoffen. Stokken werden ingebracht in de armen en benen. Kleimaskers werden op de gezichten van de lijken geplaatst en pruiken werden vaak bevestigd. De afgewerkte mummie werd vervolgens geschilderd.

tijdens de vroege fasen van de Chinchorro samenleving (ongeveer 7.050 – 4.500 jaar geleden) werden mummies geschilderd met zwart mangaan. Van 2500 voor Christus tot de praktijk stierf ergens in de eerste eeuw voor Christus, rode oker vervangen van de mangaan. Niet alleen de elite, maar alle segmenten van de Chinchorro samenleving werden gemummificeerd, inclusief baby ‘ s, kinderen, volwassenen en zelfs foetussen.

Egyptische mummificatie

in het oude Egypte bereikte de mummificatie echter zijn grootste uitwerking. De eerste Egyptische mummies verschijnen in de archeologische gegevens rond 3500 v.Chr. tegen de tijd van het oude Koninkrijk, of de leeftijd van de piramides (ca. 2686-2181 v. Chr.), mummificatie was goed verankerd in de Egyptische samenleving. Het werd een steunpilaar tijdens de daaropvolgende periodes, het bereiken van bepaalde hoogten van verfijning tijdens het nieuwe Koninkrijk (ca. 1550 – 1069 v. Chr.). In tegenstelling tot in de Chinchorro samenleving, mummificatie in het oude Egypte was meestal gereserveerd voor de elite van de samenleving, zoals royalty ‘ s, adellijke families, overheidsfunctionarissen en de rijken. Gewone mensen werden zelden gemummificeerd omdat de praktijk duur was.

verwant: 2 mummies opgegraven op de Oud-Egyptische begraafplaats waar Koning Tut en andere royalty ‘ s werden begraven

mummificatie in het oude Egypte was diep verweven met de religieuze overtuigingen van de society. “De oude Egyptenaren waren geobsedeerd door het hiernamaals,” zei Rita Lucarelli, een egyptoloog en expert in Egyptische papyri, of oude teksten, aan de Universiteit van Californië, Berkeley. “Ze geloofden dat er een ander leven is na het leven hier op aarde.”

de oude Egyptenaren geloofden dat wanneer een persoon stierf, hun spirituele essentie overleefde. Deze essentie ging op een reis waar het talrijke goddelijke en demonische wezens ontmoette, met zijn uiteindelijke bestemming om beoordeeld te worden door Osiris, de god van de doden. Als hij onberispelijk werd bevonden, mocht de overledene met de goden leven in een eeuwig paradijs.

“om het spirituele deel van de overledene deze reis te laten maken, moest het lichaam intact blijven,” zei Lucarelli. Dit was de reden waarom de Egyptenaren zoveel belang hechtten aan mummificatie, en waarom de procedure met uiterste zorg werd uitgevoerd.

helaas is er weinig discussie over het eigenlijke proces van mummificatie in Oud-Egyptische teksten, althans in de teksten die bewaard zijn gebleven. Wat wordt besproken, Lucarelli opgemerkt, zijn de rituelen betrokken bij mummificatie in plaats van de moeren en bouten van het proces. In plaats daarvan zijn de bijzonderheden van de praktijk tot ons gekomen grotendeels door niet-Egyptische bronnen, zoals de 5e – eeuwse Griekse schrijver Herodotus (leefde 484-425 v.Chr.). In zijn beroemde werk “the Histories,” beschreef hij drie niveaus van mummificatie, elk onderscheiden van de andere op basis van de inspanning en de uitwerking van het proces.

verwant: afbeeldingengalerij: mummie-evisceratietechnieken

de meest uitgebreide methode betrof eerst het verwijderen van de hersenen en veel van de inwendige organen, met name de inhoud van de buik. De hersenen werden meestal verwijderd met behulp van een gebogen metalen werktuig dat door de neusgaten werd ingebracht, terwijl de andere organen met de hand werden verwijderd nadat een incisie langs de maag werd gemaakt. De lege holte werd gevuld met een verscheidenheid aan aromatische kruiden, zoals mirre en cassia (gemaakt van de schors van groenblijvende bomen), voordat het lichaam werd dichtgenaaid. “Het hart werd altijd binnen gelaten, “zei Lucarelli,” omdat de Egyptenaren geloofden dat het het belangrijkste aspect van de persoon was omdat het het intellect bevatte.”

de overledene was daarna 70 dagen bedekt met zout om al het vocht te verwijderen. Na 70 dagen werd het lichaam gewassen en gewikkeld in linnen. Een kleverige hars werd aangebracht om ervoor te zorgen dat het verband aan het lichaam gehecht. “Het lijk wordt dan overgedragen aan de familieleden, “schreef Herodotus,” die het in een holle houten kist stoppen die gemaakt is om op een mens te lijken die zij voor dit doel gemaakt hebben, en zodra de kist gesloten is, stoppen ze het weg in een grafkamer ” (vertaald door G. C. Macaulay, 2008).

gerelateerd: foto ‘ s: de verbazingwekkende mummies van Peru en Egypte

enkele honderden jaren later beschreef de Griekse historicus Diodorus Siculus (30-90 v.Chr.) die naar Egypte reisde en over Egypte schreef aanvullende informatie over het proces van mummificatie. In zijn boek “Library of History” merkte Siculus op dat de mannen die de mummificatie uitvoerden, balsemers genaamd, bekwame ambachtslieden waren die de vaardigheid leerden als een familiebedrijf. Hij schreef dat balsemers ” geacht werden alle eer en aandacht waardig te zijn, zich met de priesters te associëren en zelfs ongehinderd in de tempels te komen en te gaan.”Hij beschreef het werk van deze balsemers als zo nauwkeurig dat” zelfs het haar op de oogleden en wenkbrauwen blijft, het gehele uiterlijk van het lichaam is onveranderd, en de vorm van de vorm is herkenbaar.De Egyptische mummificatie vervaagde geleidelijk aan in de vierde eeuw, toen Rome over Egypte regeerde. “Toen met de komst van het christendom, de mummificatie proces gestopt,” Lucarelli zei.

tegenwoordig is mummificatie, behalve in zeer zeldzame gevallen, een verloren kunst. De meeste samenlevingen vinden het bizar of archaïsch; een overblijfsel uit een vervlogen tijd. Maar echo ‘ s van het proces zijn niettemin te zien in moderne begrafenisondernemers waar het balsemen van de doden een rol speelt in het eren van onze dierbaren.