de traditie van het common law
het common law is recht dat niet als wetgeving wordt afgeschreven. Het Common law ontwikkelde zich tot een systeem van regels gebaseerd op precedenten. Dit is een regel die rechters begeleidt bij het nemen van latere beslissingen in soortgelijke zaken. Het common law kan niet worden gevonden in een code of lichaam van wetgeving, maar alleen in eerdere beslissingen. Tegelijkertijd is het flexibel. Het past zich aan veranderende omstandigheden aan omdat rechters nieuwe juridische doctrines kunnen aankondigen of oude doctrines kunnen veranderen.
de civielrechtelijke traditie
het Burgerlijk Wetboek bevat een uitvoerige uiteenzetting van de regels. Velen zijn geformuleerd als brede, algemene principes om elk geschil dat zich kan voordoen te behandelen. In tegenstelling tot gewone rechtbanken, rechtbanken in een burgerlijk recht systeem kijken eerst naar een burgerlijk wetboek, dan verwijzen naar eerdere beslissingen om te zien of ze consistent zijn. Quebec is de enige provincie met een burgerlijk wetboek, dat is gebaseerd op het Franse wetboek Napoléon. De rest van Canada gebruikt de common law. Het wetboek van Strafrecht wordt ook beschouwd als een code, en het wordt gebruikt in heel Canada.
de term “burgerlijk recht” wordt gebruikt om twee heel verschillende dingen te betekenen, die in het begin een beetje verwarrend kunnen zijn voor mensen die het rechtssysteem proberen te begrijpen. Soms wordt de term gebruikt in tegenstelling tot “common law” om te verwijzen naar het rechtssysteem dat is gebaseerd op een burgerlijk wetboek, zoals de Justinian Code of het Burgerlijk Wetboek van Quebec. In de andere zin verwijst het burgerlijk recht naar privaatrechtelijke zaken in tegenstelling tot het publiekrecht, en met name het strafrecht, dat de samenleving in het algemeen schade berokkent. Uit de context blijkt meestal duidelijk welk type burgerlijk recht bedoeld is.
Aboriginal and treaty rights
Aboriginal rights refereren aan de historische bezetting en het gebruik van het land door Aboriginal volkeren. Verdragsrechten zijn rechten die zijn vastgelegd in verdragen die zijn aangegaan door de kroon en een bepaalde groep Aboriginals. De Grondwet erkent en beschermt de rechten van de Aboriginals en de verdragsrechten.
hoe het Parlement wetten maakt
democratische landen hebben een wetgever of Parlement, met de bevoegdheid om nieuwe wetten te maken of oude wetten te veranderen. Canada is een federatie – een unie van verschillende provincies en territoria met een centrale overheid. Dus het heeft zowel een federaal parlement in Ottawa om wetten te maken voor heel Canada en een wetgever in elk van de tien provincies en drie gebieden die zich bezighoudt met wetten in hun gebieden. Wetten die op beide niveaus worden vastgesteld, worden statuten, wetgeving of handelingen genoemd. Wanneer het Parlement of een provinciale of territoriale wetgever een statuut aanneemt, treedt het in de plaats van het gewone recht of de precedenten die op hetzelfde onderwerp betrekking hebben.
het maken van wetten op deze manier kan ingewikkeld zijn. Laten we een voorbeeld gebruiken om uit te leggen hoe het werkt. Stel dat de federale overheid een wet wilde maken die de vervuiling zou helpen beheersen. De ministers van de regeringen of hoge ambtenaren onderzoeken het probleem zorgvuldig en stellen manieren voor waarop, onder federale jurisdictie, een wet de vervuiling zou kunnen aanpakken.
elke provincie gebruikt een soortgelijk proces. De luitenant-gouverneur van elke provincie geeft Koninklijke instemming voor wetten aangenomen door Provinciale wetgevers.
rechters ontwikkelen common law door te verwijzen naar en precedenten te creëren. Zij interpreteren en passen ook statuten toe.