Renesans od dawna uważany jest za jeden z najważniejszych okresów w Europie, ze swoim wylewem wspaniałych dzieł sztuki, fascynującej literatury i nowych koncepcji filozoficznych, które wciąż wpływają na odbiorców.
w XV i XVI wieku wyciągnął Europę z „ciemnych wieków” w kierunku Oświecenia, poprzez zmieniający świat powrót do starożytnych ideałów. Podczas gdy Renesans miał daleko idące implikacje, w rzeczywistości narodził się w małym śródziemnomorskim państwie o znakomitej przeszłości – Włoszech.
oto 5 powodów, dla których rozpoczął się tam Renesans, od jego miejsca w starożytnym świecie po rolę Watykanu.
to było serce Cesarstwa Rzymskiego
jednym z kluczowych aspektów renesansu było jego znaczące ożywienie artystycznych i filozoficznych ideałów starożytności, szczególnie tych w starożytnym Rzymie i starożytnej Grecji. Tak więc, gdzie lepiej zacząć niż stare epicentrum Cesarstwa Rzymskiego? Włochy wciąż były zaśmiecone zrujnowanymi świątyniami, rzeźbami i freskami ze swojej chwalebnej przeszłości, dając renesansowym artystom wiele jasnych i natychmiastowych szablonów, na których mogli oprzeć swoje prace.
cenne posągi starożytności były nieustannie odkrywane we Włoszech przez cały ten okres, dając artystom takim jak Michał Anioł nowe rozważania na temat ludzkiej postaci. Był obecny na wykopaliskach Laocoön i jego synów w 1506 roku, ogromna rzeźba wystawiona niegdyś w pałacu cesarza Tytusa i prawdopodobnie wykonana między 27 pne a 68 AD.
Michał Anioł otrzymał specjalny dostęp do jego badania i uznał go za inspirujący przykład przedstawiania ludzkiego ciała i jego mięśni w sposób, który niekoniecznie wykazywał siłę.
Laocoön i jego synowie rzeźbiarze Agesander, Athenodoros i Polydorus z Rodos, ok.27 p. n. e. – 68 n. e. LivioAndronico / CC
rozległa działalność naukowa odzyskała żywotne starożytne dzieła
pomimo tego, że znajdowały się w sercu Starego imperium i zachowały wiele jego fizycznych dzieł, wiele z jego pomysłowych tekstów zostało utraconych w czasie, pozostawiając niezwykle ważny aspekt renesansu nieznany. Wielu z nich musiało upaść w Italii po upadku innego wielkiego imperium.
czwarta Krucjata XIII wieku znacznie osłabiła Cesarstwo Bizantyńskie, a w 1453 Konstantynopol w końcu przypadł Turkom. W tym burzliwym okresie ogromna społeczność bizantyjskich uczonych została zmuszona do ucieczki na północ Włoch, przynosząc ze sobą wiele klasycznych tekstów zachowanych w swoich bibliotekach.
Kup Teraz
humaniści z Włoch zaczęli wtedy przeszukiwać biblioteki klasztorne w poszukiwaniu podobnych zaginionych dzieł. W bibliotece Monte Cassino pod Rzymem Boccaccio odkrył wpływowe prace rzymskiego historyka Tacyta, podczas gdy Poggio Bracciolini podróżował po klasztorach w Szwajcarii, Francji i Niemczech w poszukiwaniu podobnych skarbów.
w opactwie św. Galena odkrył kompletną kopię zaginionego Institutio oratoria Kwintyliana, natomiast w opactwie Cluny w 1414 roku odnaleziono zbiór przemówień Cycerona i sprowadzono je z powrotem do Włoch.
ponowne odkrycie tych dzieł skłoniło do nowych badań nad ludzką myślą i działaniem pisarzy takich jak Petrarka i Dante, i prawdopodobnie wpłynęło na niesławne traktaty polityczne, takie jak książę Machiavellego. Te zaginione teksty również wpłynęły na sztukę, a Odkryte na nowo dzieło Witruwiusza nad architektoniczną i cielesną doskonałością doprowadziło Leonarda da Vinci do stworzenia jego Witruwiańskiego człowieka, obecnie jednego z najbardziej rozpoznawalnych dzieł sztuki w historii.
Człowiek witruwiański Leonarda da Vinci, ok. 1492 Public domain
jego miasta-państwa pozwoliły na rozkwit sztuki i nowych idei
po upadku Cesarstwa Rzymskiego Włochy zostały podzielone na kilka miast-państw, z których każdy miał potężną rodzinę panującą na czele. Do takich rodzin należą Aragonici z Neapolu, Sforzowie z Mediolanu i niesławni Medyceusze z Florencji.
Rodzina Medyceuszy miała ogromny wkład w eksplozję sztuki i kultury, która miała miejsce w ich mieście, co doprowadziło do tego, że Florencja była powszechnie uważana za dom samego renesansu. Zakładając w 1397 r.Bank wybitnych Medyceuszy, rodzina stała się cennymi patronami największych artystów w kraju.
Lorenzo de ’ Medici wspierał prace Botticellego, Michała Anioła i Leonarda da Vinci w XV wieku, podczas gdy Papieże Medyceuszowie Leon X i Klemens VII zamówili prace u Rafaela i Michała Anioła, a ten ostatni namalował słynną Kaplicę Sykstyńską na prośbę Klemensa VII.
Drzeworyt florencki z 1493 r. opisany w Hartmann Shedels Nürnberg Chronicle Public Domain
ponieważ rodziny takie jak Medyceusze były raczej patrycjuszami niż szlachcicami, wielu postrzegało je jako przyjaciół ludu. Innym rodzinom kupieckim pozwolono na znaczną władzę i wpływy, w tym na zarządzanie prawami dotyczącymi bankowości, żeglugi i handlu.
w ten sposób istniały znacznie wolniejsze społeczeństwa niż w klasztornych monarchicznych i arystokratycznych systemach Północnej Europy, a idee i kultury były szerzej rozpowszechnione. Nie bez zdrowej konkurencji, wspaniałe miasta-państwa Włoch rywalizowały również o to, kto mógłby zbudować najpiękniejsze miasta i wyprodukować najbardziej zapierającą dech w piersiach sztukę, zmuszając do szybkiej eksplozji wspaniałych dzieł i kultury.
rozległe powiązania handlowe zachęcały do wymiany kulturalnej i materialnej
ponieważ wiele potężnych miast-państw włoskich znajdowało się na półwyspie Morza Śródziemnego, stało się siedliskiem handlu towarami i pomysłami. Różne kultury przechodziły przez włoskie porty każdego dnia, gdy kupcy z całego świata kontaktowali się z tymi na rynku i zajazdami, w których przebywali.
szlaki handlowe do Chin i Bliskiego Wschodu kończyły się w Wenecji i Genui, podczas gdy trasy z Anglii i Skandynawii również działały często. Nie tylko stworzyło to tygiel kultur, ale także uczyniło miasta-państwa i ich klasę kupiecką bardzo bogatymi, z dostępem do szerokiej gamy towarów.
Obejrzyj teraz
jednym z najważniejszych z nich była sprzedaż pigmentów, używanych w farbach renesansowych artystów. Wenecja była głównym punktem wejścia dla towarów pigmentowanych, od verdigris (zielony z Grecji) do rzadkiego lapis lazuli w Azji Środkowej.
szeroka gama kolorów do dyspozycji artystów pozwoliła im bawić się nowymi i uderzającymi odcieniami, osiągając żywe dzieła sztuki tak charakterystyczne dla włoskiego renesansu.
Watykan był bogatym i potężnym patronem
z Watykanem położonym w Rzymie, centrum Kościoła rzymskokatolickiego, przyniósł ze sobą ogromne bogactwo i wpływy. W swoich kolegiach religijnych zgromadził on największe umysły tamtych czasów, które, dysponując funduszami i tekstami, pracowały nad dalszym zrozumieniem relacji między człowiekiem a Bogiem. Wielu jego papieży zleciło utalentowanym artystom zaprojektowanie i udekorowanie swoich kościołów i pałaców, a niektóre z najbardziej wysublimowanych dzieł renesansu naśladowały katolicką ikonografię i opowieści biblijne.
Sala Signatury w salach Rafaela, Pałac Apostolski, Watykan. Freski te zostały ukończone przez Rafaela i jego pracownię w latach 1508-9 na zlecenie papieża Juliusza II. 0ro1 / CC
sufit sali sygnatury Rafała i jego pracowni. Domena publiczna
jednak Kościół i Renesans nie zawsze żyli w harmonii. Podczas gdy papiestwo było otoczone ogromnym bogactwem, było również pogrążone w korupcji. Myśliciele renesansu zaczęli kwestionować ideę przypisanej władzy i roli Kościoła w ich relacji z Bogiem, a także coraz bardziej zsekularyzowane postępowanie.
z drugiej strony, niektórzy członkowie Kościoła uznali Renesans za coraz bardziej pobłażliwy i frywolny, co doprowadziło do wydarzeń takich jak ognisko marności w 1497 roku, w którym ogromne ilości książek, kosmetyków i sztuki zostały publicznie spalone we Florencji przez brata Girolamo Savonarola.
ten konflikt idei byłby postrzegany zdecydowanie w nadchodzących dziesięcioleciach, ponieważ koncepcje humanistyczne stopniowo rozpowszechniały się w całej Europie i ostatecznie doprowadziły do reformacji protestanckiej. W 1517 roku Marcin Luter przybił swoją Dziewięćdziesiątą piątą tezę do drzwi kościoła Wszystkich Świętych w Wittenburgu, deklarując wszystkim korupcję Kościoła katolickiego-i sprzeciw wobec ich autorytetu.