poczucie wspólnoty cenionej wśród Narodów Haudenosaunee najlepiej odzwierciedla się w długim domu. Charakterystyczną formą budownictwa komunalnego były długie domy, zwane czasem barkami.

długie cylindryczne struktury zostały zbudowane, aby pomieścić duże rozszerzone rodziny, często mierzące do 200 stóp długości i 18 Stóp szerokości. Zbudowane z sadzonek osadzonych w ziemi w odstępach trzech stóp, ramy wydłużone o 18 stóp i zakrzywione u góry. Sznur wykonany z włókien drzewnych związany grubymi osłonami z kory pozbawionej Wiązów do stosowania jako gonty na ściany i dach. Drzwi na obu końcach były wykonane z kory lub skóry.

długie domy były bez okien, z wyjątkiem otworów dymnych ustawionych w dachu w odstępach 20 stóp z korą lub włazami ukrytymi, które można było wykorzystać do uszczelnienia ich podczas złej pogody. Podczas gdy otwory te zapewniały wentylację i światło wzdłuż środka dachu, jakość powietrza była nadal często słaba w środku, a niektóre osoby cierpiały na problemy z oddychaniem i dolegliwości oczu.

w tych strukturach mieszkały całe rodziny klanowe, wszystkie zdolne do prześledzenia swojego pochodzenia do wspólnego żeńskiego przodka. Mieszkając w pomieszczeniach podobnych do budynków w domu rodziny Haudenosaunee dzieliły wspólne doły przeciwpożarowe z rodziną w przedziale naprzeciwko nich. Długie domy były rozdzielone na przedziały drewnianymi ekranami tworzącymi ściany ze wspólnymi drzwiami, które otwierały się na korytarz rozciągający się na długość długiej kamienicy. Poszczególne przedziały składały się z niskiej platformy podniesionej o stopę nad ziemią i pokrytej matami i skórami trzcinowymi lub kukurydzianymi. Platforma ta służyła jako łóżko dla całej rodziny w nocy i część wypoczynkową w ciągu dnia. Rodziny mogły przechowywać zapasy na dodatkowej platformie zbudowanej na poziomie siedmiu stóp. Specjalne skarby miały być schowane pod platformą do spania.

to powszechny mit, że wszyscy tubylcy używali tipi jako schronienia. Te typy mieszkań były używane głównie przez Narody równin, które często migrowały po stadach bawołów. Długie domy budowano dla rodzin, które zamierzały mieszkać w jednym miejscu. Raz na dekadę, naród może zdecydować się na przeniesienie, gdy ziemia rolna i zasoby w danym obszarze zostaną wyczerpane.

Łowcy podczas dłuższej podróży mogą użyć czegoś, co nazywa się „ołów” podczas swojej podróży. Były to po prostu sosnowe konary ułożone warstwowo na ziemi i typ sosnowy szorstki, aby chronić je przed żywiołami.