nieco ponad dekadę temu naukowcy ogłosili pierwszy: wyleczyli pacjenta z HIV. Znany jako pacjent z Berlina, Timothy Ray Brown potrzebował przeszczepu szpiku kostnego do leczenia ostrej białaczki szpikowej. Lekarze wykorzystali możliwość zastąpienia szpiku kostnego za pomocą komórek macierzystych od dawcy z genową odpornością HIV. Udało się: białaczka Browna została wyleczona, podobnie jak HIV. Niedawno, w 2019 roku, drugi pacjent, tym razem leczony na chłoniaka Hodgkina, został podobnie wyleczony w Londynie.

ale chociaż są to najbardziej znane historie, w których pacjenci zostali wyleczeni z HIV, ich leczenie stanowi tylko jedną z wielu nowych metod walki z wirusem — i jedną z najmniej powszechnie stosowanych. To zbyt inwazyjne i zbyt ryzykowne, aby przeprowadzić przeszczep szpiku kostnego na kimś, kto jeszcze nie ma raka, który wymaga procedury-zwłaszcza biorąc pod uwagę, że większość pacjentów z diagnozą HIV i dostępem do opieki może skutecznie kontrolować chorobę za pomocą leków. W rzeczywistości pacjent na terapii antyretrowirusowej, lub sztuki, ma dziś taką samą długość życia jak osoba bez HIV.

inne nowe podejścia pokazują obietnicę skuteczniejszego leczenia i tak, pewnego dnia wyleczenia HIV. Jest to szczególnie ważne, ponieważ nie każdy pacjent dobrze reaguje na ART-w tym ci, którzy cierpią z brutalnymi skutkami ubocznymi, takimi jak utrata masy ciała i utrata masy ciała, a także problemy z wątrobą, nerkami lub sercem. „, stawiasz niesamowitą ilość odpowiedzi na pacjenta, aby poprosić go o przyjmowanie tych leków codziennie do końca życia”, mówi Ryan McNamara, wirusolog z University of North Carolina at Chapel Hill.

wyzwanie HIV

powód, dla którego HIV jest tak trudny do wyleczenia w pierwszej kolejności ma związek ze sposobem, w jaki wirus może się ukryć w organizmie. Kiedy wirus atakuje, włącza się do DNA komórki-jej genomu. Stamtąd porywa wewnętrzne działanie komórki, aby się replikować, tworząc więcej wirionów HIV, które zaatakują więcej komórek. To tutaj leki przeciwretrowirusowe mogą wkroczyć, blokując pewne części tego procesu.

ale czasami HIV atakuje, włącza się do genomu i po prostu … czeka. Tam, ukryty, jest bezpieczny przed układem odpornościowym-i lekami przeciwretrowirusowymi. Ostatnie badania sugerują, że jest to adaptacja wirusa do udaremnienia wykrywania. „Ukrywa się i żadna ilość narkotyków, które obecnie stosujemy, nie znajdzie go” – mówi McNamara.

jedna nowa strategia, aby obejść to polega na szokowaniu ukrytych wirusów z ukrycia. W 2020 r.naukowcy skutecznie osiągnęli odwrócenie latencji zarówno u myszy, jak i makaków rezusa w laboratorium. Traktując zwierzęta małą cząsteczką o nazwie AZD5582, mogą one wyzwalać szlaki komórkowe, które aktywują wirusa, czyniąc go widocznym dla leków przeciwretrowirusowych. Obecnie trwają co najmniej trzy badania kliniczne mające na celu sprawdzenie skuteczności środków odwracających opóźnienia u ludzi.

jest to bardziej eleganckie podejście niż przeszczep szpiku kostnego, który wyleczył pacjentów z Berlina i Londynu.McNamara przypomina scenę w Parku Jurajskim, gdzie zespół ma nadzieję, że ponowne uruchomienie systemu rozwiąże ich problemy. I chociaż przeszczep komórek odpornościowych HIV teoretycznie mógłby oczyścić i odbudować cały układ odpornościowy, to i tak nie pomogłoby to wirusowi UKRYWAJĄCEMU się w tzw. miejscach uprzywilejowanych immunologicznie.

„kiedy bombardujesz układ odpornościowy, nie uderzasz w ten ukryty zbiornik” „Wtedy masz prawdziwy problem na rękach. Jak tylko układ odpornościowy jest uzupełniony, wirus może się obudzić i rzeczy mogą pójść na południe bardzo szybko.”

innym podejściem-które jest być może teoretycznie, ale jeszcze nie praktycznie, możliwe-jest użycie narzędzi do edycji genów CRISPR do edycji genów HIV z genomu. Do tej pory badania prowadzono tylko na myszach, ale jeśli zmiany genów, które zdarzają się w niepożądanych miejscach (znanych jako efekty poza celem), mogą być ograniczone do bezpiecznego minimum, technika może pewnego dnia być stosowana u ludzi.

przeciwciała na ratunek

być może najbardziej obiecującą drogą wszystkich badań nad HIV, mówi McNamara, jest szeroko neutralizujące przeciwciała. Występują one naturalnie w układzie odpornościowym małej frakcji pacjentów zakażonych HIV, u których zakażenie nigdy nie prowadzi do AIDS. Naukowcy badają, jak wykorzystać je do leczenia innych pacjentów.

HIV jest podatny na mutacje, co pozwala mu pokrzyżować układ odpornościowy – i leki retrowirusowe-które są ukierunkowane na określone wersje wirusa. U większości pacjentów z HIV oznacza to, że ich układ odpornościowy jest zawsze w hipernapędzie, walcząc o odepchnięcie ruchomego celu. „To nieprzerwana wojna między wirusem a układem odpornościowym”, mówi McNamara.

ale niektórzy pacjenci mają specjalny typ przeciwciał, który jest stale skuteczny. „Jeśli chodzi o przeciwciała neutralizujące, wirus nigdy nie jest w stanie wygrać”, mówi McNamara. „Przeciwciała mają to sprawdzone.”

chociaż utajone zbiorniki są nadal przeszkodą dla nich, ogólnie przeciwciała neutralizujące wykazują wiele obietnic, jeśli chodzi o utrzymanie wirusa na dystans-w szczególności zapewnienie, że infekcja nigdy nie dojdzie do AIDS i że ryzyko jego przeniesienia jest niskie. Niektórzy badacze badają, w jaki sposób można je stosować zarówno w leczeniu, jak i zapobieganiu HIV, podczas gdy inni przyglądają się, w jaki sposób kombinacja neutralizujących i nie neutralizujących przeciwciał może nawet mieć pewną skuteczność przeciwko komórkom utajonym.

prosty na HIV?

: Kiedy dostaniemy szczepionkę na HIV? I mówię im dobrze, że już je mamy, po prostu nie są takie świetne ” – wyjaśnia McNamara. „Myślę, że zostaliśmy rozpieszczeni tymi szczepionkami COVID, które są skuteczne w 90 do 95 procentach … prawie podnoszą poprzeczkę w dziedzinie immunologii jako całości . „

naukowcy od dziesięcioleci szukają szczepionki przeciwko HIV. Główną barierą było znalezienie takiego o wystarczająco wysokim wskaźniku skuteczności, aby firmy farmaceutyczne chciały inwestować, a FDA zatwierdziła. W tej chwili, wiele prób szczepionek okazuje się z około 40% skutecznością, mówi McNamara. To nie wystarczy.

oprócz terapii przeciwciałami, McNamara mówi, że jest najbardziej podekscytowany tym, jak postępuje Pole teraz, gdy stygmatyzacja zakażenia HIV spadła.

„wydaje się, że zaufanie zostało zbudowane między społecznością HIV-AIDS a społecznością medyczną. Zajęło to dużo czasu ” – mówi McNamara. „W pierwszych dniach epidemii HIV na początku lat 80. To było naprawdę brzydkie. I wiele osób — w tym Anthony Fauci — zajęło wiele wysiłku, aby naprawić wiele tych błędów.”Mówi, że nowe poczucie komunikacji i zaufanie to coś, na co oczekuje. „Jeśli nie masz zaufania, nie możesz przeprowadzić badań klinicznych. Nie możesz wdrożyć żadnych nowych schematów leków.”

co do tego, jak blisko jesteśmy lekarstwa na HIV? „Gdybyś zapytał mnie o to 10 lat temu, mógłbym powiedzieć, że nigdy” – mówi McNamara. „Ale zmieniłem zdanie w ciągu ostatnich 10 lat. Naprawdę myślę, że zobaczymy lekarstwo w moim życiu.”

jak szeroko i szybko możemy wdrożyć to lekarstwo, to kolejne pytanie-posiadanie leku, czy posiadanie szczepionki, różni się od wdrożenia go na całym świecie. Edward Jenner odkrył szczepionkę przeciw ospie w 1796 roku, ostatnia epidemia ospy w USA miała miejsce w 1949 roku, a choroba została uznana za globalnie zwalczoną w 1980 roku. Jonas Salk opracował szczepionkę przeciwko polio w 1952 r., nie było żadnych przypadków w USA od 1979 r., ale choroba nie jest całkowicie zwalczona na całym świecie. Jak szybko wirus HIV zniknie po szczepionce?

„nie sądzę, że w moim życiu wyeliminujemy HIV” – mówi McNamara. „Ale wyobrażam sobie, że nawet pod koniec dekady możemy mieć powtarzalne wyniki, gdy leczymy niektórych pacjentów. Konsekwentnie? Pewnie kolejne 10 lat. Myślę, że technologia tam jest.”