Strona główna > Baza Wiedzy > DNS > jak działa zapytanie DNS?

po otwarciu przeglądarki i wpisaniu „www.example.com”, lub klient DNS musi wyszukać nazwę używaną w programie, pyta serwery DNS, aby rozwiązać nazwę. Każda wiadomość zapytania wysyłana przez Klienta zawiera trzy informacje, określające pytanie, na które serwer DNS ma odpowiedzieć:

• określona nazwa domeny DNS, określona jako w pełni kwalifikowana nazwa domeny (FQDN), taka jak ” www.przykład.com”
• określony typ zapytania, który może określić rekord zasobu według typu lub wyspecjalizowany typ operacji zapytań, takich jak a, CNAME, NS itp.
• określona klasa dla nazwy domeny DNS, taka jak w (Internet)

że co?

tak, to wszystko jest dość technicznym bełkotem o rzeczywistej treści żądania DNS, a to jest za kulisami. Uprośćmy to, demonstrując, jak to działa z czymś, co robisz na co dzień. Oto jak to działa wizualnie, jeśli chcesz otworzyć przeglądarkę i spróbować przejść do strony internetowej.

przykład zapytania DNS

w tym przykładzie podany docelowy adres URL (Nazwa) może być FQDN dla witryny, na przykład „example.com.” i typ zapytania określony do wyszukiwania rekordu zasobu adresu (a) o tej nazwie (jest to zapytanie rekordu „a”, ponieważ chcemy adres IP).

pomyśl o zapytaniu DNS jako o kliencie zadającym serwerowi dwuczęściowe pytanie, takie jak ” Czy masz jakieś rekordy zasobów dla witryny o nazwie „example.com”?”Gdy klient otrzymuje odpowiedź z serwera DNS, odczytuje i interpretuje odpowiadający mu rekord zasobu „a”, ucząc się adresu IP komputera, o który prosił po nazwie.

Pamięć podręczna DNS

zapytania DNS rozwiązują się na wiele różnych sposobów. Klient może czasami odpowiedzieć na zapytanie lokalnie za pomocą buforowanych (przechowywanych) informacji uzyskanych z poprzedniego zapytania. Serwer DNS może użyć własnej pamięci podręcznej informacji rekordu zasobów, aby odpowiedzieć na zapytanie.

serwer DNS może również wysyłać zapytania lub kontaktować się z innymi serwerami DNS w imieniu klienta żądającego, aby w pełni rozwiązać nazwę, a następnie wysłać odpowiedź z powrotem do klienta. Proces ten jest znany jako rekurencja. Jest to przedstawione na powyższym obrazku, gdzie Resolver DNS nie ma odpowiedzi, więc musi przejść do serwera głównego. Serwer główny kieruje do właściwego serwera TLD w celu uzyskania rzeczywistej odpowiedzi, która jest następnie przekazywana z powrotem do użytkownika.

długość czasu, w którym odpowiedź pozostaje w pamięci podręcznej, jest określana przez TTL (time-To-live) ustawiony przez właściciela domeny, który utworzył rekord. Prawidłowo zbudowane rekurencyjne serwery DNS będą tego przestrzegać i odrzucą pamięć podręczną po wygaśnięciu TTL, ale nadal istnieją dostawcy usług internetowych, którzy niewłaściwie ignorują te krytyczne informacje z różnych powodów.

ponadto sam klient może próbować skontaktować się z dodatkowymi serwerami DNS w celu rozwiązania nazwy. Gdy klient to robi, korzysta z oddzielnych i dodatkowych zapytań opartych na odpowiedziach odsyłających z serwerów. Proces ten znany jest jako iteracja. Na przykład, jeśli Poproszę o „www.example.com’, zapis ” a ” może nie istnieć. Może faktycznie zwrócić CNAME informujące mnie, że powinienem złożyć kolejną prośbę, aby dowiedzieć się, jaki jest adres IP.

ogólnie proces zapytania DNS składa się z dwóch części:

• Zapytanie o nazwę rozpoczyna się na komputerze klienckim i jest przekazywane do resolvera, usługi klienta DNS, w celu rozwiązania problemu.
• gdy zapytania nie można rozwiązać lokalnie, serwery DNS mogą zostać zapytane w razie potrzeby, aby rozwiązać nazwę.

kiedy to nie działa…

jak widać, jest więcej niż na pierwszy rzut oka, jeśli chodzi o rozdzielczość zapytań DNS. Jeśli serwer DNS Nie dostarczy odpowiedzi w odpowiednim czasie, może wszystko spowolnić. Dopóki twoja przeglądarka nie zna adresu IP wprowadzonego adresu URL, nie może nic zrobić, ale czekać. Dlatego ważne jest, aby autorytatywne serwery DNS były szybkie. Co więcej, jeśli autorytatywny serwer DNS ulegnie awarii, zapytanie ostatecznie wygaśnie i nie zostanie udzielona żadna odpowiedź. Prawdopodobnie widziałeś to od czasu do czasu, gdy przeglądałeś Internet klikając link do witryny, która nigdy nie dociera.