USA przyjęły międzynarodową milę morską w 1954 roku. Pokazane tutaj: NOAA Ship Pisces jest trzecim w klasie najnowocześniejszych, cichych akustycznie statków rybackich zbudowanych do szerokiego zakresu badań żywych zasobów morskich i projektów badawczych ekosystemów.
mile morskie
służą do pomiaru odległości przebytej przez wodę. Mila morska jest nieco dłuższa niż MILA na lądzie, co odpowiada 1.1508 milom lądowym (lub statutowym). Mila morska opiera się na współrzędnych geograficznych i długości geograficznej ziemi, przy czym jedna mila morska równa się jednej minucie szerokości geograficznej.
ale po co używać innego systemu pomiarowego do nawigacji morskiej? Wykorzystanie współrzędnych szerokości i długości geograficznej jest bardziej praktyczne w przypadku podróży na duże odległości, gdzie krzywizna Ziemi staje się czynnikiem dokładnego pomiaru. Mapy morskie wykorzystują szerokość i długość geograficzną, więc marynarzom znacznie łatwiej jest mierzyć odległość milami morskimi. Podróże lotnicze i kosmiczne wykorzystują również szerokość i długość geograficzną do nawigacji, a mile morskie do pomiaru odległości.
słowo „Mila” może cię zastanawiać, czy jest też „kilometr morski”. Nie ma. Międzynarodowa mila morska jest używana na całym świecie. Pomiar został oficjalnie ustalony na dokładnie 1.852 km w 1929 roku przez to, co jest obecnie znane jako międzynarodowa organizacja Hydrograficzna. Po tym czasie zarówno USA, jak i Wielka Brytania zastosowały nieco inne pomiary, ale USA przyjęły międzynarodową milę morską w 1954 roku, a Wielka Brytania w 1970 roku.
pomiar węzła w XVII wieku.
węzły natomiast służą do pomiaru prędkości. Jeden węzeł to 1 milę morską na godzinę, czyli mniej więcej 1,15 km / h.
termin „knot” pochodzi z XVII wieku, kiedy to żeglarze mierzyli prędkość swojego statku za pomocą urządzenia o nazwie ” common log.”Wspólna kłoda była liną z węzłami w regularnych odstępach czasu, przymocowaną do kawałka drewna w kształcie kawałka ciasta. Marynarze opuszczali kawałek drewna do wody i pozwalali mu swobodnie unosić się za statkiem przez określony czas (często mierzony klepsydrą). Kiedy nadszedł czas, liczyli węzły między statkiem a kawałkiem drewna, a ta liczba oszacowywała ich prędkość.