kiedy samce pawie wykazują pierzaste upierzenie, prowadzą również infradźwiękowe rozmowy.

męskie pawie stawiają na ostentacyjne przedstawienie wizualne, aby przyciągnąć ich żeńskie odpowiedniki — które są co prawda dość nudne w wyglądzie. Jakby to nie było wystarczająco imponujące, naukowcy z Uniwersytetu Manitoba w Kanadzie odkryli, że te pożądliwe samce mają również głębokie dudnienie miłosne w swoim repertuarze rytuałów godowych.

zespół badawczy zarejestrował bardzo niskie rozmowy godowe, które są niesłyszalne dla ludzi-poniżej 20 herców — i wytwarzane przez wibracje pociągu piórowego. Wyniki zostały zgłoszone w czerwcu na dorocznym spotkaniu Towarzystwa zachowań zwierząt w Nowym Meksyku.

od dawna wiadomo, że pawie i inne ptaki potrafią komunikować się poprzez wokalizację — Wiele osób zbyt dobrze zna boleśnie słyszalne piski pawie. Jednak odkrycie tego niesłyszalnego rodzaju połączenia rzuca światło na inny poziom komunikacji, którego ludzie na ogół nie byli w stanie zaobserwować, ponieważ nie mieści się on w naszym normalnym zakresie słuchu.

główny naukowiec, Angela Freeman, i jej współpracownicy odkryli, że samce pawie rzeczywiście wytwarzają dwa subtelnie różne rodzaje infradźwiękowych połączeń godowych.

pierwszy typ, który naukowcy nazwali „pociąg dreszczowy”, jest wytwarzany przez wibracje od środka piór pociągu do krawędzi upierzenia. Jest to używane, gdy samice są daleko.

drugi typ, zwany „pociągiem impulsowym”, jest dostarczany, gdy samica jest blisko, i wytwarzany przez wibracje emanujące z podstawy wszystkich piór pociągu.

kiedy Freeman odtwarzał nagrania nowo odkrytego infradźwiękowego wezwania do grupy pawi, odkryła, że samice wyglądają na czujne, podczas gdy samce wrzeszczą z oburzenia.

według Rosylin Daken z Queens ’ University w Kingston istnieje wiele złożonych i nieznanych wskazówek, które peahens stosuje przy wyborze partnera.

cechy fizyczne samców pawi — takie jak liczba oczodołów i złamane pióra — wydają się być starannie rozważane. Daken nie był jednak zaskoczony odkryciami, które sugerują, że komunikacja pawia jest czymś więcej niż ludzkim okiem i uchem.