większość z nas zna opętanie przez demony, jak to przedstawiono w kulturze popularnej, na przykład w horrorach, takich jak Egzorcysta. Chociaż przedstawienia te są zwykle przesadzone, często opierają się na rzeczywistych relacjach tego zjawiska. Pomimo powszechnego sceptycyzmu akademickiego, osoby zajmujące się Duszpasterstwem i zdrowiem psychicznym stają się coraz bardziej świadome tej dolegliwości i potrzeby zapewnienia odpowiedniej opieki. W swoim ostatnim artykule dr Marta Illueca zestawia dane empiryczne na temat opętania ducha z literatury medycznej i humanistycznej i ma na celu zapewnienie punktu odniesienia dla osób pracujących w duszpasterstwie i opiece zdrowotnej.

w ciągu ostatnich dwóch dekad, pomimo powszechnego sceptycyzmu, nastąpił wzrost zainteresowania ze strony społeczności akademickiej zjawiskiem duchowego niepokoju związanego z opętaniem przez ducha lub demona. W swojej pracy dyplomowej w Yale Divinity School Dr Marta Illueca bada temat opętania przez demony: opętanie ducha przez złą istotę. Jej doświadczenie zarówno w medycynie, jak i teologii sprawia, że jest idealnie przygotowana do informowania i doradzania w tym temacie. Stwierdza, że nie ma zamiaru udowadniać ani obalać istnienia duchów, celem jest zastosowanie akademickiego rygoru w miarę możliwości w ocenie wiary w duchy i ich potencjalnej roli w wywoływaniu niepokojących warunków wymagających profesjonalnej uwagi.

demoniczne opętanie i opętanie
niezależnie od medycznych przekonań związanych z duchowymi przypadłościami (lub ich brakiem), zjawiska związane z duchowym opętaniem i opętaniem są prawdziwe dla osoby dotkniętej chorobą. Ludzie cierpiący na opętanie demoniczne często doświadczają ekstremalnego bólu fizycznego, emocjonalnego i duchowego, który wymaga uwagi, starannej oceny i profesjonalnej pomocy. Może to być opieka duszpasterska, Opieka umysłowa lub połączenie obu w zależności od indywidualnych potrzeb. Określenie rodzaju opieki, jakiej wymaga dana osoba, może być trudne, ponieważ mogą one wykazywać objawy charakterystyczne zarówno dla opętania przez demony, jak i zaburzeń zdrowia psychicznego. Praktykujący często nie dostrzegają, czego potrzebuje pacjent, tj. pomocy medycznej i diagnozy psychiatrycznej lub interwencji duchowej. Konsekwencje błędnej diagnozy mogą zagrozić dobremu samopoczuciu i prowadzić do piętna społecznego.

opętanie Ducha nie powinno być postrzegane
jako odosobniony rzadki stan duchowy, ale raczej jako spektrum przejawów rosnącej złożoności.

Dr Illueca zauważa, że formalne badania i dane empiryczne są rzadkie, co doprowadziło do wprowadzenia w błąd osób z prawdziwymi problemami, opierając się na przedstawieniach w kulturze popularnej, takich jak Horrory. Z tego powodu praca naukowa, taka jak jej, jest rozpaczliwie potrzebna, aby osoby dotknięte duchowymi dolegliwościami mogły być chronione przed marginalizacją społeczną i otrzymać profesjonalną opiekę, której potrzebują. W przypadkach podejrzewanych o opętanie przez demony, osoby powinny być kierowane do opieki duszpasterskiej, która może obejmować korzystanie z posług wybawienia. Jest to zbiorowy termin używany do opisania interwencji opartych na modlitwie, które działają w celu oczyszczenia osoby z demonów i złych duchów oraz pomocy, w multidyscyplinarny sposób z fizycznymi, psychologicznymi, emocjonalnymi i duchowymi problemami, które są im przypisywane. Interwencje mogą sięgać od konkretnych Modlitw o wyzwolenie, po rytualne egzorcyzmy zarezerwowane dla ekstremalnych, rzadkich przypadków opętania. Zespół deliverance to multidyscyplinarna grupa, która często obejmuje Ministrów, pracowników socjalnych i psychologów.

Literatura na temat opętania demonicznego i różnicowania się od problemów zdrowia psychicznego
w artykule Dr Illueca znajdują się dwie główne części; pierwsza opisuje i definiuje opętanie demoniczne przy użyciu podstawowych źródeł i dostępnej literatury, a druga przedstawia przegląd definiujących cech opętania demonicznego i tego, jak różni się ono od zaburzeń zdrowia psychicznego, z którymi jest często mylone. Opętanie przez demony jest zjawiskiem realnym i nie powinno być przypisywane schorzeniu psychiatrycznemu, tak samo jak choroba psychiczna nie powinna być traktowana jako wywołana przez demony. Dlatego profesjonalna ocena i diagnoza są niezbędnym krokiem.

jedna klasyczna charakterystyka opętania ducha wydaje się leżeć w pismach Biblii Judeo-chrześcijańskiej, gdzie duchy są opisywane jako łagodne, np. Duch Święty, lub złośliwe, np. Szatan/Diabeł. Podczas gdy powszechnie uważa się, że diabeł jest głównie produktem ubocznym Nowego Testamentu (chrześcijańska część Biblii), w Księdze prawa Starego Testamentu zwanej „Powtórzonego Prawa” przytacza się istnienie demonów jako antagonistyczne wobec Boga. Dla wierzących istnieje możliwość wpływu obu rodzajów duchów, na przykład w Ewangelii Marka Jezus został „wypędzony” na pustynię przez Ducha Bożego, gdzie był kuszony przez złośliwego ducha, diabła. Chociaż Literatura empiryczna jest ograniczona, syndrom duchowy wydaje się przejawiać w spektrum od duchowego rozdrażnienia, obsesji, opresji i wreszcie demonicznego opętania. Wszystkie te różne przejawy wpływają na zachowanie ofiary, a w skrajnych przypadkach dominują nad ogólną istotą osoby. Termin zarażenie duchowe jest używany przez Dr Illueca jako opis porównywalny do skażenia pasożytniczego lub mikrobiologicznego. W najgorszych przypadkach zły duch kontroluje i używa ciała tak, jakby było jego własnym. Potrzeba Modlitw o wyzwolenie, lub w skrajnych przypadkach egzorcyzmów, aby uwolnić ofiarę z tego stanu opętania.

artykuł naukowy Dr Illueca zawiera tabele najważniejszych danych empirycznych na temat demografii, Historii Naturalnej i użycia egzorcyzmów w przypadkach opętania przez ducha lub demona. Uznanie opętania ducha w literaturze pastoralnej i psychologicznej wzrasta, a zjawisko opętania demonicznego jest opisywane na całym świecie w kulturach i na kontynentach. Wczesne badania Bourguignona (1973) sugerują, że Ameryka Północna i Południowa są najbardziej widoczne w ich wierze w posiadanie ducha. Znajomość i zrozumienie lokalnych praktyk rytualnych jest ważne dla rozeznania, czy potrzebna jest pomoc duchowa czy psychospołeczna.
mainstreamowa religia chrzescijanska staje sie coraz bardziej zorganizowana wokól praktyki poslug wybawienia z formalnym szkoleniem i uwierzytelnieniem egzorcystow. Jedną z podstawowych ról sług wyzwolenia jest upewnienie się, czy obserwowana przypadłość ma duchową podstawę. Rytuał Rzymski (oryginalna oficjalna praca rytualna Kościoła Katolickiego opracowana w 1614 roku) wyjaśnia tradycyjne oznaki opętania przez demony w oparciu o wczesnochrześcijańskie źródła i obserwacje praktyków. Chociaż dowód naukowy jest ograniczony, istnieje konsensus w kręgach Ministerstwa wyzwolenia wokół odrębnych cech tych znaków i są one nadal używane jako kryteria diagnozy. Cztery kryteria to: nowo rozwinięta płynność przez pacjenta w obcym języku; znajomość ukrytych rzeczy, takich jak identyfikowanie ukrytych przedmiotów lub prywatnych szczegółów związanych z obecnymi; nadprzyrodzona siła, która jest nieproporcjonalna do wielkości osoby; i niechęć do świętych przedmiotów, takich jak krzyż chrześcijański, woda święcona lub Biblia. Kiedy wszystkie cztery z nich są obecne, są uważane za szczególnie wskazujące na opętanie przez demony. Zdolności antygrawitacyjne (tj. lewitacja) były również zgłaszane jako rzadki znak. Najnowsze badania na dużą skalę w krajach o niskich i średnich dochodach (LMIC) wykazały, że osoby z historią wykorzystywania dzieci lub poważnej traumy są szczególnie narażone (Hecker et al, 2015), podobnie jak ci, którzy zajmują się praktykami okultystycznymi (np. tablice Ouija, grupy kultowe itp.).

warunki psychiczne i duchowe mogą się na siebie nakładać, a każde z nich wymaga dokładnej diagnozy w celu dostosowania leczenia i uniknięcia potencjalnie niebezpiecznych konsekwencji, do których może prowadzić błędna diagnoza. W przeciwieństwie do dolegliwości duchowych, zaburzenia psychiczne są diagnozowane przez lekarzy, którzy stosują do tego określony zestaw kryteriów. Na przykład, w przypadku dissociative identity disorder (DID), znanego wcześniej jako multiple personality disorder, objawy dysocjacyjne (np. stany podobne do transu) są uważane za charakterystykę definiującą. Potencjał pomieszania między opętaniem ducha a Stanami dysocjacyjnymi jest wysoki, ponieważ w przypadku jednej lub więcej osobowości alternatywnych może przejąć kontrolę nad zachowaniem pacjenta. Inne nakładające się objawy obejmują przedłużone luki w pamięci i halucynacje, a oba często występują z historią złożonej traumy dziecięcej. Istnieje podobny potencjał splątania ze schizofrenią, gdzie często występują również urojenia i halucynacje paranoidalne.

błędna diagnoza może mieć tragiczne piętno społeczne i emocjonalne konsekwencje dla ofiary i jej bliskich.

zarówno duszpasterze, jak i lekarze polegają na dokładnej ocenie, diagnozowaniu i kierowaniu leczenia do najbardziej odpowiedniego dostawcy. Niezależnie od swoich osobistych przekonań, dostawca musi traktować każdą konsultację poważnie, pamiętając o głębokim stopniu prawdziwego cierpienia, jakie te warunki reprezentują dla dotkniętych. Po zapoznaniu się z dostępnymi danymi medycznymi i literaturą duchową Dr Illueca zaleca czteroetapowe podejście do oceny i zarządzania duchowym cierpieniem dla ludzi, którzy uważają, że przyczyną jest wpływ złych duchów. Pierwszym krokiem jest świadomość; o rzeczywistości duchowego niepokoju i spektrum manifestacji. Drugim krokiem jest przewidywanie; prawdopodobieństwa, że poszukiwacz opieki może spaść na spektrum opętania duchowego w oparciu o ich prezentację (objawy, tło, historia życia). Trzecim krokiem jest krytyczna ocena dowodów klinicznych, zwracając uwagę, czy objawy mogą wskazywać na stan psychiczny. Ostatnim krokiem jest skierowanie, na podstawie oceny, do najbardziej odpowiedniej służby.

Streszczenie
praca Dr Illueca zestawia aktualną literaturę i badania naukowe na temat opętania ducha i podkreśla potrzebę starannej diagnostyki różnicowej między przypadkami psychiatrycznymi a opętaniem demonicznym. Podkreśla znaczenie empatii, troski i wiernej wytrwałości w czterech zalecanych przez nią krokach, aby pomóc przywrócić osobie dotkniętej chorobą dobre samopoczucie. Mamy nadzieję, że będą one służyć jako użyteczne wskazówki dla praktykujących, którzy mają do czynienia z rozpoznaniem natury duchowych dolegliwości, jakie im przedstawiono. Artykuł kończy się wezwaniem do dalszych badań nad służbą wyzwolenia i diagnostycznym podejściem do duchowych dolegliwości w celu poprawy życia cierpiących i troszczących się o nich.