według ostatnich badań, istnieje ponad 15,000 książek na temat przywództwa w druku. Artykuły na temat przywództwa liczą się w tysiącach każdego roku.
oczywiste wnioski, które możemy wyciągnąć z tych faktów, są takie, że dostępnych jest więcej książek i artykułów na temat przywództwa, niż możemy kiedykolwiek nadzieję przeczytać, i że przywództwo jest wyraźnie kluczowym i trwałym tematem interesującym niezliczone kobiety i mężczyzn w społeczeństwie.
mimo popularności tematu przywództwo pozostaje paradoksem. Ludzie, którzy starają się go zrozumieć, czytając elementarz na ten temat, nieuchronnie będą sfrustrowani i rozczarowani. Przywództwo jest przecież sztuką, a nie nauką. A przywództwo nie ogranicza się do dziedziny zawodowej lub branży, czy to korporacyjnej, rządowej, wojskowej, akademickiej, religijnej czy usługowej. Przywódcy wykraczają poza granice definiującego pudełka.
po pierwsze, liderzy nie rodzą się, ale ewoluują do tej roli. Według Warrena Benisa, znanego autorytetu w dziedzinie przywództwa, ” najniebezpieczniejszym mitem przywództwa jest to, że rodzą się przywódcy—że istnieje czynnik genetyczny przywództwa. To nonsens; w rzeczywistości jest odwrotnie. Przywódcy są raczej stworzeni niż zrodzeni.”
Magia przywództwa została najlepiej uchwycona przez Lao Tzu: „lider jest najlepszy, gdy ludzie ledwo wiedzą, że istnieje, gdy jego praca jest wykonywana, jego cel spełniony, powiedzą: zrobiliśmy to sami.”To jest sztuka przywództwa w najlepszym wydaniu: sztuka, która skrywa sztukę.
przywództwo jest sztuką protetyczną, która przeczy prostej definicji. Może przybrać formę zuchwałego stylu „command and control” uosabianego przez generała George ’ a S. Pattona: „Lead me, follow me, or get out of my way.”
lub może to przybrać subtelniejszą formę przywództwa, jak na przykładzie Nelsona Mandeli: „lepiej jest prowadzić od tyłu i stawiać innych z przodu, zwłaszcza gdy świętuje się zwycięstwo, gdy zdarzają się miłe rzeczy. Bierzesz linię frontu, gdy jest niebezpieczeństwo. Wtedy ludzie docenią twoje przywództwo.”
być może prezydent John F. Kennedy ujął to najlepiej, gdy zauważył: „przywództwo i nauka są dla siebie niezbędne.”Liderzy uczą się, jak stać się liderami i nadal uczą się roli liderów.