testy opisane poniżej zostały opracowane w celu sprawdzenia umiejętności operatora spawania, a także jakości metalu spawanego i wytrzymałości połączenia spawanego dla każdego rodzaju metalu stosowanego w materiale zbrojeniowym.

wiele testów wykrywa wady niewidoczne gołym okiem.

testy niszczące

niektóre z tych testów, takie jak testy na rozciąganie i zginanie, są niszczące, ponieważ próbki testowe są ładowane, dopóki nie zawiodą, więc można uzyskać pożądane informacje.

testy niszczące są w dwóch kategoriach:

• testy warsztatowe
• badania laboratoryjne (korozyjne, chemiczne, mikroskopowe, makroskopowe/lupy)

Badania Nieniszczące (NDT)

Inne metody badań, takie jak badania rentgenowskie i hydrostatyczne, nie są niszczące (NDT).

ten rodzaj badań jest również określany jako nde lub badanie Nieniszczące i ndi lub kontrola nieniszcząca.

celem tych metod jest badanie spoin bez powodowania jakichkolwiek uszkodzeń.

każde podejście do badań fizycznych spoiny jest opisane poniżej.

destrukcyjne testy spoin fizycznych

Test trawienia kwasem

ten typ lub fizyczne testy spoin są używane do określenia solidności spoiny. Kwas atakuje lub reaguje z krawędziami pęknięć w podstawie lub spoinie metalowej i ujawnia wady spoiny, jeśli są obecne. Podkreśla również granicę między podstawą a metalem spoiny i w ten sposób pokazuje rozmiar spoiny, który w przeciwnym razie może być niewyraźny. Badanie to jest zwykle wykonywane na przekroju stawu.

roztwory kwasu solnego, kwasu azotowego, nadsiarczanu amonu lub jodu i jodku potasu są powszechnie stosowane do trawienia stali węglowych i niskostopowych.

prowadzony test zginania

jakość metalu spoiny na powierzchni i korzeniu spoiny, a także stopień penetracji i zespolenia z metalem nieszlachetnym, są określane za pomocą prowadzonych testów zginania. Pokazuje również wydajność spoiny.

ten rodzaj fizycznego badania spoin jest wykonywany za pomocą przyrządu (rys. 13-1). Te próbki testowe są obrabiane ze spawanych płyt, których grubość musi mieścić się w pojemności przyrządu do gięcia. Próbkę badaną umieszcza się na wspornikach matrycy, która jest dolną częścią przyrządu. Tłok, obsługiwany od góry za pomocą podnośnika hydraulicznego lub innych urządzeń, powoduje wepchnięcie próbki do matrycy i zapewnienie jej kształtu.

aby spełnić wymagania tego badania, próbki muszą zginać się o 180 stopni i, aby były akceptowane jako przejezdne, nie mieć pęknięć większych niż 1/8 cala. (3,2 mm) w dowolnym wymiarze powinien pojawić się na powierzchni. Badania zginania czołowego wykonuje się w przyrządach z powierzchnią czołową spoiny w naprężeniu (tj. Na Zewnątrz zgięcia) (A – rys. 13-2). Badania zgięcia korzenia są wykonywane z korzeniem spoiny w naprężeniu (tj., Na Zewnątrz zakrętu) (B-rys. 13-2). Próbki do badań z prowadzonym zginaniem pokazano również na fig. 13-3.

Uwagi:

• T=Grubość płyty testowej
• hartowane rolki mogą być stosowane na ramionach w razie potrzeby
• Wymiary szczegółowe dla Płyty 3/7
• wszystkie wymiary podane są w calach

Test swobodnego zginania

podejście do testowania spawania fizycznego wolnego zginania zostało opracowane w celu pomiaru ciągliwości metalu spoiny osadzone w spoinie. Próbka do badania spoiny fizycznej jest obrabiana z płyty spawanej, a spoina znajduje się jak pokazano na rysunku a, rysunek 13-4.

każdy narożnik wzdłuż próbki jest zaokrąglony w promieniu nieprzekraczającym jednej dziesiątej grubości próbki. Ewentualne ślady narzędzi powinny być wzdłuż próbki. Dwie wykreślone linie są umieszczone na twarzy 1/16 cala. (1,6 mm) od krawędzi spoiny. Odległość między tymi liniami jest mierzona w calach i zapisywana jako początkowa odległość X (B, rysunek 13-4). Końce badanej próbki są następnie wygięte pod kątem około 30 stopni, przy czym łuki te są w przybliżeniu jedną trzecią długości od każdego końca. Spoina jest zatem umieszczona centralnie, aby zapewnić, że całe zginanie występuje w spoinie.

wstępnie zgięta próbka jest następnie umieszczana w maszynie zdolnej do wywierania dużej siły ściskającej (C, fig. (1,6 mm) w dowolnym wymiarze pojawia się na powierzchni spoiny. Jeśli nie pojawią się żadne pęknięcia, zginanie jest kontynuowane aż do próbki 1/4 cala. (6,4 mm) grubości lub pod mogą być testowane w imadle. Cięższa płyta jest zwykle testowana w prasie lub gięciu.

niezależnie od tego, czy podczas wykonywania testu swobodnego zginania używa się imadła lub innego rodzaju urządzenia do ściskania, zaleca się obrabianie górnych i dolnych płyt stykowych urządzenia do gięcia w celu przedstawienia powierzchni równoległych do końców próbki (e, rysunek 13-4). Zapobiegnie to ześlizgiwaniu się próbki i wyrywaniu się z maszyny testującej podczas jej wyginania.

po wygięciu próbki do punktu, w którym kończy się testowy zgięcie, odległość między wykreślonymi liniami na próbce jest ponownie mierzona i zapisywana jako odległość Y. aby znaleźć procent wydłużenia, odjąć początkową od ostatecznej odległości, podzielić przez początkową odległość i pomnożyć przez 100 (rysunek 13-4). Zwykle wymagane do zdania tego testu jest, aby minimalne wydłużenie wynosiło 15 procent i aby żadne pęknięcia nie były większe niż 1/16 cala. (1.6 mm) w dowolnym wymiarze istnieje na powierzchni spoiny.

test swobodnego zginania jest w dużej mierze zastępowany przez prowadzony test zginania, w którym dostępny jest wymagany sprzęt testujący.

Test zgięcia tylnego

test zgięcia tylnego jest rodzajem fizycznego testu spawania, który służy do określenia jakości metalu spoiny i stopnia penetracji do korzenia Y spawanego złącza doczołowego. Zastosowane próbki są podobne do tych wymaganych do testu swobodnego zginania, z tym że są wygięte z korzeniem spoiny po stronie naprężenia lub na zewnątrz. Badane próbki muszą zginać się o 90 stopni bez pękania. Test ten jest w dużej mierze zastępowany przez test guided bend.

Test przerwy Nicka

test przerwy Nicka został opracowany w celu określenia, czy metal spoiny spawanego złącza doczołowego ma jakiekolwiek wady wewnętrzne, takie jak wtrącenia żużla, kieszenie gazowe, słaba fuzja i/lub utleniony lub spalony metal. Próbkę uzyskuje się ze spawanego złącza doczołowego poprzez obróbkę skrawaniem lub cięcie palnikiem tlenowo-acetylenowym. Każda krawędź spoiny na złączu jest szczelinowa za pomocą piły przeciętej przez środek (rysunek 13-5). Tak przygotowany kawałek jest mostkowany przez dwa stalowe bloki (rysunek 13-5)i przyklejony ciężkim młotkiem do odcinka spoiny między szczelinami.

tak odsłonięty metal powinien być całkowicie skondensowany i wolny od wtrąceń żużla. Rozmiar każdej kieszeni gazowej nie może być większy niż 1/16 cala. (1,6 mm) w większym wymiarze, a liczba kieszeni gazowych lub porów na cal kwadratowy (64,5 mm kwadratowych) nie powinna przekraczać 6.

w celu określenia solidności spoin pachwinowych stosuje się inną metodę badania przerwania. To jest test pęknięcia spoiny pachwinowej. Siła, za pomocą prasy, maszyny testującej lub uderzeń młota, jest przykładana do wierzchołka próbki W Kształcie Litery V, aż spoina pachwinowa pęknie. Powierzchnie złamania zostaną następnie zbadane pod kątem solidności.

Test wytrzymałości na rozciąganie

ten rodzaj fizycznego badania spoin służy do pomiaru wytrzymałości złącza spawanego. Częścią a, aby zlokalizować spawaną płytę, jest zlokalizowanie spoiny w połowie drogi między szczękami maszyny testującej (rysunek 1306). Szerokość grubości próbki badanej mierzy się przed badaniem, a powierzchnię w calach kwadratowych oblicza się przez pomnożenie ich przed badaniem , a powierzchnię w calach kwadratowych oblicza się przez pomnożenie tych dwóch liczb (patrz wzór, rysunek 13-6).

próbka do badania spawów fizycznych na rozciąganie jest następnie montowana w maszynie, która wywrze wystarczający nacisk na element, aby złamać próbkę. Obróbka testowa może być stacjonarna lub przenośna. Urządzenie przenośne, działające na zasadzie hydraulicznej i zdolne do ciągnięcia, jak również do zginania próbek do badań, pokazano na fig. 13-7.

ponieważ próbka jest testowana w tej maszynie, obciążenie w funtach jest rejestrowane na mierniku. W typach stacjonarnych obciążenie może być zarejestrowane na belce równoważącej. W obu przypadkach zapisuje się obciążenie w punkcie zerwania. Próbki do badań złamane w teście wytrzymałości na rozciąganie przedstawiono na fig. 13-3.

wytrzymałość na rozciąganie, która jest zdefiniowana jako naprężenie w funtach na cal kwadratowy, jest obliczana przez podzielenie obciążenia zrywającego badanego wycinka przez pierwotny obszar przekroju poprzecznego próbki. Zwykle wymagania dotyczące wytrzymałości na rozciąganie spoin polegają na tym, że próbka powinna ciągnąć nie mniej niż 90% wytrzymałości na rozciąganie metali nieszlachetnych.

wytrzymałość na ścinanie poprzecznych i wzdłużnych spoin pachwinowych jest określana przez naprężenie rozciągające na próbkach badawczych. Szerokość próbki mierzona jest w calach. Próbka jest pęknięta pod obciążeniem rozciągającym i określa się maksymalne obciążenie w funtach. Wytrzymałość na ścinanie spoiny w funtach na cal liniowy jest określana przez podzielenie maksymalnego obciążenia przez długość spoiny pachwinowej, która pękła. Wytrzymałość na ścinanie w funtach na cal kwadratowy uzyskuje się przez podzielenie wytrzymałości na ścinanie w funtach na cal liniowy przez Średni wymiar gardzieli spoiny w calach. Próbki do badań są szersze niż jest to wymagane i obrabiane do rozmiaru.

Related read: typowe rodzaje defektów spawalniczych

testy nieniszczące

Test hydrostatyczny

jest to nieniszczący rodzaj fizycznego badania spoin stosowanego do sprawdzania jakości spoin na zamkniętych zbiornikach, takich jak zbiorniki ciśnieniowe i zbiorniki. Badanie zwykle polega na napełnieniu naczynia wodą i przyłożeniu ciśnienia większego niż ciśnienie robocze naczynia. Czasami duże zbiorniki są wypełnione wodą, która nie jest pod ciśnieniem, aby wykryć możliwy wyciek przez wadliwe spoiny. Inną metodą jest testowanie z olejem, a następnie odparowanie naczynia. Widoczne jest przesiąkanie oleju z tyłu wkładki.

Test cząstek magnetycznych

jest to fizyczne badanie spoin lub metoda kontroli stosowana na spoinach i częściach wykonanych z magnetycznych stali stopowych. Ma zastosowanie tylko do materiałów ferromagnetycznych, w których osadzona spoina jest również ferromagnetyczna. W badanym elemencie za pomocą prądów elektrycznych o wysokim natężeniu prądu powstaje silne pole magnetyczne.

pole przecieku zostanie ustawione przez każdą nieciągłość, która przechwytuje to pole w części. Lokalne bieguny są wytwarzane przez pole wyciekowe. Bieguny te przyciągają i przytrzymują cząstki magnetyczne, które są umieszczane na powierzchni w tym celu. Wzór cząstek wytwarzanych na powierzchni wskazuje na obecność nieciągłości lub wady na powierzchni części lub w jej pobliżu.

badanie rentgenowskie

jest to radiograficzna metoda badania spoin fizycznych stosowana w celu ujawnienia obecności i charakteru wewnętrznych wad w spoinie, takich jak pęknięcia, żużel, otwory wydmuchowe i strefy, w których brakuje właściwej fuzji. W praktyce po jednej stronie spawanej płyty umieszcza się lampę rentgenowską, a po drugiej-folię rentgenowską ze specjalną czułą emulsją. Po opracowaniu wady w metalu pojawiają się jako ciemne plamy i opaski, które mogą być interpretowane przez operatora doświadczonego w tej metodzie kontroli.

porowatość i wadliwa penetracja korzeni, ujawniona w wyniku kontroli rentgenowskiej, przedstawiono na fig.13-8.

instrukcje obsługi aparatu rentgenowskiego, aby uniknąć ahrm dla personelu obsługującego znajdują się w: American Standard Code for the Industrial Use of X-ray

Gamma Ray Test

test ten jest metodą radiograficznego fizycznego testowania spoin i kontroli podobną do metody rentgenowskiej opisanej w punkcie dotyczącym badania trawienia kwasem, z tym wyjątkiem, że promienie gamma emanują z kapsułki siarczanu Radu zamiast lampy rentgenowskiej.

ze względu na krótkie długości fal promieniowania gamma, penetracja odcinków o znacznej grubości jest możliwa, ale czas wymagany do ekspozycji dla dowolnej grubości metalu jest znacznie dłuższy niż wymagany dla promieni rentgenowskich z powodu wolniejszego tempa, w którym wytwarzane są promienie gamma.

badania rentgenowskie są używane do większości inspekcji radiograficznych, ale sprzęt gamma ma tę zaletę, że jest wyjątkowo przenośny.

test penetracji fluorescencyjnej (Test barwnika)

Fluorescencyjna inspekcja penetracyjna jest nieniszczącą fizyczną metodą testowania spoin, za pomocą której pęknięcia, pory, nieszczelności i inne nieciągłości mogą znajdować się w materiałach stałych. Jest szczególnie przydatny do lokalizowania defektów powierzchni w materiałach niemagnetycznych, takich jak spoiny aluminium, magnezu i stali austenitycznej oraz do lokalizowania nieszczelności we wszystkich rodzajach spoin. Metoda ta wykorzystuje zmywalny wodą, wysoce fluorescencyjny materiał o wyjątkowych właściwościach penetracyjnych.

materiał ten nakłada się na czystą, suchą powierzchnię metalu, która ma być sprawdzana przez szczotkowanie, natryskiwanie lub zanurzanie. Nadmiar materiału jest usuwany przez płukanie, wycieranie czystymi ściereczkami nasączonymi wodą lub przez piaskowanie. Następnie stosuje się Wywoływacz typu mokrego lub suchego. Nieciągłości w powierzchniach, które zostały odpowiednio oczyszczone, poddane penetracji, wypłukane i poddane działaniu wywoływacza, wykazują znakomite wskazania fluorescencyjne w świetle czarnym.

zalety tej metody badania spoin fizycznych:

• dobry do metali żelaznych i nieżelaznych
• niski koszt
• łatwy w aplikacji i interpretacji
• Minimalne szkolenie

wady:

• może brakować problemów pod powierzchnią
• nie można pracować na materiałach porowatych

rodzaje barwników:

• Typ A: Fluorescencyjny, który emituje światło widzialne podczas oglądania przy użyciu czarnego światła
• Typ B: jaskrawo zabarwiony barwnik, który można kontrolować w zwykłym świetle. Prosty w użyciu i dobry do testowania w terenie.

testy twardości

twardość może być zdefiniowana jako zdolność substancji do oporu wcięcia zlokalizowanego przemieszczenia. Mówiąc najprościej, odporność na wcięcia, zużycie i ścieranie. Test twardości stosowany zwykle jest testem nieniszczącym, stosowanym głównie w laboratorium, a nie w dużym stopniu w terenie. Testy twardości są stosowane jako sposób kontrolowania właściwości materiałów używanych do określonych celów po ustaleniu żądanej twardości dla konkretnego zastosowania.

test twardości służy do określenia twardości metalu spoiny. Dzięki starannemu testowaniu połączenia spawanego można odizolować twarde obszary i określić stopień wpływu ciepła spawania na właściwości metalu nieszlachetnego.

sprzęt do testowania twardości

Test pliku:

najprostszą metodą określania twardości porównawczej jest test pliku. Odbywa się to poprzez uruchomienie pliku Pod ręcznym naciskiem na badany element. Można uzyskać informacje, czy badany metal jest twardszy lub bardziej miękki niż pilnik lub inne materiały, które zostały poddane tej samej obróbce.

Maszyny do testowania twardości:

istnieje kilka rodzajów maszyn do testowania twardości. Każdy z nich jest wyjątkowy, ponieważ jego funkcjonalna konstrukcja najlepiej nadaje się do konkretnej dziedziny lub zastosowania, dla której maszyna jest przeznaczona. Jednak na danym metalu można użyć więcej niż jednego typu maszyny, a uzyskane wartości twardości mogą być zadowalająco skorelowane. Dwa rodzaje maszyn są najczęściej używane w badaniach laboratoryjnych twardości metalu: tester twardości Brinella i tester twardości Rockwella.

• Tester Twardości Brinellw testach Brinella próbka jest zamontowana na kowadle maszyny, a obciążenie 6620 funtów (3003 kg) jest nakładane na hartowaną stalową kulkę, która ma kontakt z powierzchnią testowanej próbki. Stalowa kula ma 0,4 cala. (10,2 mm) średnicy. Obciążenie pozostaje 1/2 minuty, a następnie jest uwalniane, a głębokość wgłębienia wykonanego przez piłkę na próbce jest mierzona.Należy zauważyć, że w celu ułatwienia określenia twardości Brinella mierzy się średnicę zagłębienia, a nie głębokość. Wykresy twardości Brinella zostały przygotowane dla różnych średnic wycisku. Wykresy te są powszechnie używane do określania liczb Brinella.Otrzymaną liczbę twardości Brinella otrzymuje się według następującego wzoru:
  
  HB = numer twardości Brinella
  D = średnica kulki (mm),
  d = średnica wynikowego, odzyskanego okrągłego wcięcia (mm)
  P = przyłożone obciążenie (kg)
• tester twardości Rockwella zasada działania testera Rockwella jest zasadniczo taka sama jak testera Brinella. Różni się od testera Brinella tym, że mniejsze obciążenie jest pod wrażeniem na mniejszym diamencie w kształcie kuli lub stożka. Głębokość wcięcia jest mierzona i wskazywana na tarczy dołączonej do maszyny. Twardość jest wyrażona w dowolnych liczbach zwanych ” liczbami Rockwella.”Są one poprzedzone zapisem literowym, takim jak” B ” lub „C”, aby wskazać rozmiar używanej piłki, pod wrażeniem obciążenia i skalę używaną w teście.

inne badania to piramida diamentowa Vickersa i Skleroskop.

Test Magnaflux

jest to szybka, nieniszcząca metoda badania spawania fizycznego do lokalizowania wad na powierzchni stali i jej stopów magnetycznych lub w jej pobliżu za pomocą prawidłowego namagnesowania i zastosowania cząstek ferromagnetycznych.

podstawowe zasady

we wszystkich praktycznych celach badanie magnaflux można porównać do użycia szkła powiększającego jako fizycznej metody badania spoin. Zamiast szkła stosuje się jednak pole magnetyczne i proszki ferromagnetyczne. Metoda kontroli cząstek magnetycznych opiera się na dwóch zasadach: po pierwsze, że pole magnetyczne jest wytwarzane w kawałku metalu, gdy prąd elektryczny jest przepływany przez niego lub wokół niego; po drugie, że bieguny minutowe są ustawione na powierzchni metalu wszędzie tam, gdzie to pole magnetyczne jest zepsute lub zniekształcone.

kiedy cząstki ferromagnetyczne są wprowadzane w pobliżu namagnesowanej części, są one silnie przyciągane przez te bieguny i są mocniejsze do nich niż do reszty powierzchni części, tworząc w ten sposób widoczny wskaźnik.

prąd wirowy (testowanie elektromagnetyczne)

badanie prądem wirowym (elektromagnetycznym) jest nieniszczącą metodą testową opartą na zasadzie, że prąd elektryczny będzie przepływał w każdym przewodzie poddanym zmieniającemu się polowi magnetycznemu. Służy do sprawdzania spoin w materiałach magnetycznych i niemagnetycznych i jest szczególnie przydatny w testowaniu prętów, filetów, spawanych rur i rur. Częstotliwość może wynosić od 50 Hz do 1 MHz, w zależności od rodzaju i grubości materiału. Pierwszy dotyczy badań, w których przenikalność magnetyczna materiału jest czynnikiem wpływającym na wyniki badań, a drugi do badań, w których Przewodność elektryczna jest czynnikiem zaangażowanym.

nieniszczące badanie spoin fizycznych metodami prądów wirowych obejmuje indukowanie prądów elektrycznych (prądów wirowych lub prądów Foucaulta) w wycinku badanym i pomiar zmian wytwarzanych w tych prądach przez nieciągłości lub inne różnice fizyczne w wycinku badanym. Takie badania mogą być wykorzystywane nie tylko do wykrywania nieciągłości, ale także do pomiaru zmian wymiarów części testowej i rezystywności. Ponieważ Rezystywność zależy od takich właściwości, jak skład chemiczny (czystość i stop), orientacja kryształu, obróbka cieplna i twardość, właściwości te można również określić pośrednio. Metody elektromagnetyczne są klasyfikowane jako metody magneto-indukcyjne i wiroprądowe. Pierwszy dotyczy badań, w których przenikalność magnetyczna materiału jest czynnikiem wpływającym na wyniki badań, a drugi do badań, w których Przewodność elektryczna jest czynnikiem zaangażowanym.

jedną z metod wytwarzania prądów wirowych w próbce badawczej jest uczynienie próbki rdzeniem cewki indukcyjnej prądu zmiennego (ac). Istnieją dwa sposoby pomiaru zmian zachodzących w wielkości i rozkładzie tych prądów. Pierwszym z nich jest pomiar rezystancyjnego składnika impedancji ekscytującej cewki (lub wtórnej cewki testowej), a drugim jest pomiar indukcyjnego składnika impedancji ekscytującej (lub wtórnej) cewki. Sprzęt elektroniczny został opracowany do pomiaru rezystancyjnych lub indukcyjnych elementów impedancji pojedynczo lub jednocześnie.

prądy wirowe są indukowane do przewodzącej próbki badawczej przez naprzemienną indukcję elektromagnetyczną lub działanie transformatora. Prądy wirowe mają charakter elektryczny i mają wszystkie właściwości związane z prądami elektrycznymi. Podczas generowania prądów wirowych badany element, który musi być przewodnikiem, jest wprowadzany w pole cewki przenoszącej prąd zmienny. Cewka może otaczać część, może w postaci sondy, lub w przypadku kształtów rurowych, może być nawinięta, aby zmieścić się w rurze lub rurze. Prąd wirowy w próbce metalu również tworzy własne pole magnetyczne, które przeciwstawia się oryginalnemu polowi magnetycznemu. Na impedancję cewki wzbudzającej lub drugiej cewki sprzężonej z pierwszą, w bliskiej odległości od próbki, wpływa obecność indukowanych prądów wirowych. Ta druga cewka jest często używana jako wygoda i nazywa się cewką wykrywającą lub odbierającą. Ścieżka prądu wirowego jest zniekształcona przez obecność nieciągłości. Pęknięcie zarówno kieruje, jak i tłumi prądy wirowe. W ten sposób pozorna impedancja cewki jest zmieniana przez obecność wady. Zmiana ta może być mierzona i służy do wskazania wad lub różnic w strukturze fizycznej, chemicznej i metalurgicznej. Można również wykryć nieciągłości podpowierzchniowe, ale prąd spada wraz z głębokością.

testy emisji akustycznej

testy emisji akustycznej (aet) metody badania spoin fizycznych są obecnie uważane za uzupełniające w stosunku do innych metod badań nieniszczących. Zostały one jednak zastosowane podczas prób próbnych, okresowych inspekcji, serwisu i produkcji.

badanie emisji akustycznej polega na wykrywaniu sygnałów akustycznych wytwarzanych przez odkształcenie plastyczne lub powstawanie pęknięć podczas załadunku. Sygnały te są obecne w szerokim spektrum częstotliwości wraz z szumem otoczenia z wielu innych źródeł. Przetworniki, strategicznie umieszczone na konstrukcji, są aktywowane przez przychodzące sygnały. Dzięki odpowiednim metodom filtrowania hałas otoczenia w sygnale kompozytowym jest znacznie zredukowany. Każde źródło znaczących sygnałów jest wykreślane przez triangulację w oparciu o czasy przybycia tych sygnałów do różnych przetworników.

testowanie ferrytu

wpływ zawartości ferrytu

całkowicie austenityczne osady spawalnicze ze stali nierdzewnej mają tendencję do tworzenia małych szczelin nawet w Warunkach minimalnego ograniczenia. Te małe szczeliny wydają się być umieszczone poprzecznie do linii zgrzewania spoiny w przejściach spawalniczych i metalu nieszlachetnego, które zostały podgrzane do temperatury topnienia materiału przez kolejne przejścia spawania. Pęknięcia są wyraźnie szkodliwymi wadami i nie mogą być tolerowane. Z drugiej strony wpływ szczelin na wydajność spawania jest mniej wyraźny, ponieważ te mikropęknięcia są szybko rozmyte przez bardzo twardą matrycę austenityczną. Spękane osady spawalnicze działały zadowalająco w bardzo ciężkich warunkach. Jednak tendencja do tworzenia szczelin na ogół idzie w parze z tendencją do większych pęknięć, dlatego często pożądane jest unikanie wrażliwych na szczeliny metali spawalniczych.

obecność niewielkiej części magnetycznej fazy ferrytowej delta w austenitycznym (niemagnetycznym) złożu spawalniczym ma wpływ na zapobieganie zarówno pękaniu linii środkowej, jak i rozszczepianiu. Ilość ferrytu delta w spawanym materiale jest w dużej mierze kontrolowana przez równowagę w składzie metalu spoiny między elementami promującymi ferryt (chrom, krzem, molibden i Kolumb są najczęstsze) a elementami promującymi austenit (nikiel, mangan, węgiel i azot są najczęstsze). Nadmierny ferryt delta może jednak mieć niekorzystny wpływ na właściwości metalu spoiny. Im większa ilość ferrytu delta, tym niższa będzie plastyczność i wytrzymałość metalu spoiny. Ferryt Delta jest również preferencyjnie atakowany w kilku środowiskach korozyjnych, takich jak mocznik. W dłuższej ekspozycji na temperatury w zakresie od 900 do 1700°F (482 do 927°c), ferryt ma tendencję do przekształcania się częściowo w kruchy związek międzymetaliczny, który poważnie otacza spoinę.

Przenośne wskaźniki ferrytowe są przeznaczone do użytku na miejscu. Zawartość ferrytu w złożu spawalniczym może być podana w procentach ferrytu i może być podzielona między dwie wartości. Zapewnia to wystarczającą kontrolę w większości zastosowań, w których określona jest minimalna zawartość ferrytu lub zakres ferrytu.