obecne tempo globalizacji nie daje wyboru małym krajom rozwijającym się: muszą one zintegrować się z rynkami światowymi, jeśli chcą odnieść sukces. Afryka ma więcej niż sprawiedliwy udział w małych biednych gospodarkach z powodu fragmentacji, którą odziedziczyła po europejskich kolonizatorach, co czyni Afrykę kontynentem najbardziej podatnym na konflikty etniczne. Mimo to kraje afrykańskie nakładają najcięższe sztuczne bariery wokół swoich granic. Czas to zmienić.

Go subkontynentalny

z wyjątkiem dwóch dominujących gospodarek-RPA i Nigerii-kontynent składa się z krajów, które mają małe rynki krajowe, ograniczoną dywersyfikację gospodarczą i ogólnie słabą łączność z sąsiednimi krajami, zmniejszając bliskość między podmiotami gospodarczymi w Afryce i między Afryka i reszta świata. Jednak podejście społeczności międzynarodowej (w szczególności krajów rozwiniętych i międzynarodowych instytucji finansowych) do pomocy Afryce było do tej pory zasadniczo specyficzne dla danego kraju i gasiło pożary regionalne, które grożą globalnymi: ludobójstwa, pandemie, konflikty religijne itp.

to podejście ma swoje zalety, ale kontynent cierpiący na stałe z powodu potrójnych wad niskiej gęstości ekonomicznej, dużego dystansu do rynków i głębokich podziałów potrzebuje innej strategii. Z moich badań wynika, że podejście regionalne przyniosłoby ogromne korzyści, jak twierdzi Światowy raport na temat rozwoju z 2009 r.

jednym ze sposobów jest przyznanie regionowi preferencyjnego dostępu do wiodących światowych rynków, zgodnie z zamierzeniami African growth Opportunity Act (AGOA) i Everything But Arms (EBA), dwóch umów preferencyjnych rozszerzonych z szacunkiem przez Stany Zjednoczone i Unię Europejską od 2001 r. Ale nie wszystkie kraje afrykańskie skorzystały z tego dostępu, wśród których są kraje Afryki Zachodniej. Paradoksalnie, Afryka Zachodnia jest gospodarzem dwóch najbardziej zaawansowanych regionalnych wspólnot gospodarczych. Zachodnioafrykańska Unia Gospodarcza i Walutowa (WAEMU) prowadzi wspólną politykę pieniężną, która ograniczyła inflację i stanowi unię celną z mechanizmem kompensacyjnym służącym utrzymaniu Wspólnej Taryfy zewnętrznej. Wspólnota Gospodarcza państw Afryki Zachodniej (ECOWAS) utrzymuje regionalne siły zbrojne i wywiera presję rówieśniczą, która doprowadziła do przewrotów wojskowych w państwach członkowskich. Oczywiście potrzeba czegoś więcej.

w ostatnim dokumencie roboczym wykonuję symulacje back-of-the-envelope pochodzące z oszacowanych współczynników Pseudo Poissona maksimum prawdopodobieństwa estymacji modelu grawitacji przy użyciu zdezagregowanych danych eksportowych między 2001 a 2015. (Coulibaly, S., 2017: „different Impact of AGOA and EBA on Western African Countries,” Africa Chief Economist Office, The World Bank.) Afryka Zachodnia mogłaby eksportować 2,5 do czterech razy więcej do UE i USA, gdyby AGOA i EBA nie zostały wdrożone w sposób zróżnicowany pod względem kwalifikowalności kraju, zakresu produktów i reguł pochodzenia.

potrzebne: bardzo odmienna konferencja w Berlinie

biorąc pod uwagę taki potencjał tworzenia handlu dla krajów zaangażowanych w głęboką integrację regionalną, przegląd AGOA i EBA lub specjalny przepis ECOWAS/WAEMU mogą sprawić, że te preferencyjne umowy handlowe staną się siłą napędową integracji regionalnej, która jest bardzo potrzebna w Afryce Subsaharyjskiej.

Ogólnie rzecz biorąc, w duchu G-20 „porozumienie z Afryką” (CWA) kierowanego przez Niemcy, uzupełniającej inicjatywy pomocy dla handlu koncentrującej się na ECOWAS / WAEMU (goszczącej trzy kraje porozumienia: Wybrzeże Kości Słoniowej, Ghana i Senegal) mogą przyspieszyć eksport z tych gospodarek. Uruchomi również trzy kanały regionalnych przelotów:

• efekt dystrybucji z krajów Afryki Zachodniej do ich regionalnych partnerów gospodarczych w Afryce Zachodniej (np. Nigeria może być głównym beneficjentem) i poza nią (Kamerun może być głównym beneficjentem) poprzez handel towarami i usługami oraz transgraniczne przepływy pracy i kapitału.
• Efekt domina zachęcający kraje bliskie ECOWAS/WAEMU do włączenia się w proces integracji w celu wykorzystania nowych możliwości gospodarczych generowanych przez koordynację pomocy zagranicznej. Niedawny wniosek Maroka o członkostwo w ECOWAS potwierdza znaczenie takiego efektu domina.
• efekt demonstracyjny zachęcający inne podgrupy do pogłębienia procesów integracji regionalnej w celu skorzystania ze skoordynowanych inicjatyw CWA i Aid-for-Trade. Na przykład kraje takie jak Kamerun I Gabon mogłyby odłożyć na bok długotrwałe współzawodnictwo i objąć przywództwo w wysiłkach na rzecz integracji regionalnej w Afryce Środkowej.

sześć kroków do sukcesu

dzięki efektowi demonstracyjnemu ze strony ECOWAS/WAEMU społeczność międzynarodowa mogłaby przejść do „umowy z dzielnicami afrykańskimi” obejmującej wiodące i opóźnione kraje dzielnicowe, a także społeczność darczyńców, która zapewniłaby odpowiednie zachęty do zapewnienia rozwojowych inicjatyw współpracy regionalnej. Na przykład rządy dzielnic Wschodniej, Środkowej, Południowej i zachodniej Afryki mogą zobowiązać się do:

1. ustanowienie „afrykańskich obszarów gospodarczych”, które ściśle łączyłyby ze sobą interesy gospodarcze krajów wiodących i słabiej rozwiniętych w każdym regionie.
2. Umożliwienie i utrzymanie swobodnego przepływu pracy, kapitału, towarów i usług w tych obszarach.
3. utrzymanie i Ochrona dróg dostępu między krajami zamkniętymi na lądzie a rynkami zbytu dla handlu oraz zapewnienie przestrzeni politycznej do wspierania inwestycji w infrastrukturę regionalną.

w zamian za te działania dwustronni i wielostronni partnerzy rozwojowi mogą zobowiązać się do:

1. znaczny wzrost pomocy na rzecz poprawy usług społecznych i innej infrastruktury podtrzymującej życie, mający na celu podniesienie poziomu życia i stworzenie przenośnego kapitału ludzkiego w krajach słabiej rozwiniętych.
2. zwiększone wsparcie finansowe dla infrastruktury wspierającej wzrost gospodarczy-portów, połączeń transportowych, technologii informacyjnych i komunikacyjnych—w wiodących krajach, w których najbardziej prawdopodobny jest start gospodarczy, a także infrastruktury łączącej rynki dużych wiodących krajów z pracą, kapitałem, towarami i pomysłami u mniejszych sąsiadów.
3. preferencyjny dostęp do rynków krajów o wysokim dochodzie dla wywozu z Afryki Subsaharyjskiej, bez ścisłych reguł pochodzenia lub kryteriów kwalifikowalności, które utrudniają szybki wzrost handlu środkami pośrednimi z innymi gospodarkami rozwijającymi się.

Zrzeczenie się odpowiedzialności: ten post na blogu odzwierciedla osobiste poglądy autora i nie reprezentuje stanowiska Grupy Banku Światowego. Dokument roboczy można zamówić pisząc [email protected].