The Norman conquest of England, led by William the Conqueror (R. 1066-1087 n. e.) was achieved over a five-year period from 1066 n. e. to 1071 n. e. Ciężkie bitwy, budowa zamku, redystrybucja ziemi i taktyka spalonej ziemi zapewniły Normanom pozostanie. W podboju Elita Normanów zastąpiła Anglosasów i przejęła ziemie kraju, kościół został zrestrukturyzowany, wprowadzono nową architekturę w postaci zamków motte i bailey oraz romańskich katedr, feudalizm stał się znacznie bardziej rozpowszechniony, a język angielski wchłonął tysiące nowych francuskich słów, wśród wielu innych trwałych zmian, które łączą się, aby Inwazja Normanów stała się doniosłym przełomem w historii angielskiej.

: Hastings do Ely

podbój Anglii przez Normanów rozpoczął się od 1066 CE Bitwa pod Hastings Kiedy król Harold Godwinson (aka Harold II, R. Jan-październik 1066 CE) został zabity i zakończył się klęską Wilhelma Zdobywcy anglosaskich rebeliantów w Ely opactwa we wschodniej Anglii w 1071 CE. W międzyczasie William musiał mniej lub bardziej stale bronić swoich granic z Walią i Szkocją, odeprzeć dwie inwazje z Irlandii przez synów Harolda i stłumić trzy bunty pod Yorkiem.

konsekwencje podboju Normanów były liczne i zróżnicowane. Ponadto niektóre efekty były znacznie trwalsze niż inne. Prawdą jest również, że społeczeństwo w Anglii rozwijało się już własną ścieżką historii, zanim przybył Wilhelm Zdobywca, a więc nie zawsze jest jasne, które z doniosłych zmian politycznych, społecznych i ekonomicznych średniowiecza miały swoje korzenie w inwazji Normanów i które mogły się rozwijać pod ciągłym anglosaskim reżimem. Jednak poniższa lista podsumowuje to, co większość historyków zgadza się jako jedne z najważniejszych zmian, które podbój Normanów przyniósł w Anglii:

• anglosaska elita ziemiańska została prawie całkowicie zastąpiona przez Normanów.
• aparat rządzący stał się znacznie bardziej scentralizowany, a władza i bogactwo były trzymane w znacznie mniejszej liczbie rąk.
• większość biskupów anglosaskich zastąpiono Biskupstwami normańskimi, a wiele siedzib diecezji przeniesiono do ośrodków miejskich.
• wprowadzono Zamki Normana motte i Baileya, które przekształciły działania wojenne w Anglii, zmniejszając konieczność i ryzyko zaangażowania w polu na dużą skalę.
• system feudalizmu rozwijał się, gdy Wilhelm oddawał ziemie w zamian za służbę wojskową (osobiście lub siłą rycerzy opłacaną przez właściciela ziemskiego).
• manorializm rozwijał się i szerzył dalej, gdzie robotnicy pracowali nad majątkiem swego pana na jego korzyść.
• Północna Anglia została zniszczona przez długi czas po haringu Williama w latach 1069-70 n. e.
• Domesday Book, a detailed and systematic catalogue of the land and wealth in England was compiled in 1086-7 CE.
• kontakty, a zwłaszcza handel między Anglią a Europą kontynentalną znacznie wzrosły.
• oba kraje Francji i Anglii zostały historycznie splecione, początkowo ze względu na krzyżowanie własności ziemskich, tj. normandzka szlachta posiadająca ziemie w obu krajach.
• składnia i słownictwo anglosaskiego języka germańskiego były pod znacznym wpływem języka francuskiego.

Elita panujaca

Normandzki podbój Anglii nie byl przypadkiem, gdy jedna populacja najechala ziemie innej, ale raczej walka o wladze z jednej elity panujacej przez Inna. Nie było znaczącego ruchu ludności normańskich chłopów przekraczających kanał w celu przesiedlenia w Anglii, wówczas kraju o populacji 1,5-2 mln ludzi. Chociaż w przeciwnym kierunku wielu anglosaskich wojowników uciekło do Skandynawii po Hastings, a niektórzy znaleźli się nawet w elitarnej warowni cesarzy bizantyjskich.

brak napływu dziesiątek tysięcy Normanów nie był oczywiście pocieszeniem dla anglosaskiej arystokracji, ponieważ 20 lat po Hastings w Anglii było tylko dwóch potężnych anglosaskich właścicieli ziemskich. Około 200 normańskich szlachciców i 100 biskupów i klasztorów otrzymało posiadłości, które zostały rozdzielone pomiędzy 4000 anglosaskich właścicieli ziemskich przed 1066 r.n. e. Aby upewnić się, że normańska szlachta nie nadużywa swojej władzy (a tym samym zagraża samemu Williamowi), zachowano wiele starych anglosaskich narzędzi rządzenia, w szczególności szeryfów, którzy rządzili w imieniu króla dzielnicami lub hrabstwami, na które tradycyjnie podzielono Anglię. Szeryfowie zostali również zastąpieni przez Normanów, ale zapewniali równowagę normańskim właścicielom ziemskim w ich jurysdykcji.

kościół został podobnie zrestrukturyzowany wraz z nominacją Biskupów normańskich – w tym w 1070 R., kluczowych arcybiskupów Canterbury (do Lanfranca) i Yorku (do Thomasa) – tak, że do 1087 R. pozostało tylko dwóch anglosaskich biskupów. Kolejną istotną zmianą było przeniesienie siedziby wielu diecezji – głównego kościoła lub Katedry-do lokalizacji miejskich (Dorchester do Lincoln, Lichfield do Chester i Sherborne do Salisbury jako tylko niektóre przykłady). To posunięcie dało Williamowi znacznie większą kontrolę administracyjną i wojskową nad Kościołem w całej Anglii, ale także przyniosło korzyści samemu Kościołowi, przybliżając biskupów do stosunkowo nowych populacji miejskich.

dwór i rząd Królewski stał się bardziej scentralizowany, w rzeczywistości bardziej niż w jakimkolwiek innym królestwie w Europie, dzięki posiadaniu ziemi i zasobów przez stosunkowo nieliczne rodziny normańskie. Chociaż William rozdawał ziemię lojalnym zwolennikom, zazwyczaj nie otrzymywali oni żadnej władzy politycznej ze swoimi ziemiami. W sensie fizycznym rząd nie był scentralizowany, ponieważ William nadal nie miał stałego miejsca zamieszkania, woląc poruszać się po swoim królestwie i regularnie odwiedzać Normandię. Skarbiec pozostał jednak w Winchesterze i został zapełniony w wyniku nałożenia przez Wilhelma wysokich podatków przez cały okres jego panowania.

Motte & Bailey Castles

Normanowie byli niezwykle udanymi wojownikami, a znaczenie, jakie nadali kawalerii i łucznikom, wpłynęło później na angielskie armie. Być może jeszcze bardziej znacząca była budowa garnizonowych fortów i zamków w całej Anglii. Zamki nie były całkowicie nieznane w Anglii przed podbojem, ale były używane tylko jako Reduty obronne, a nie narzędzie do kontrolowania obszaru geograficznego. William natychmiast po Hastingsie rozpoczął budowę zamku, ponieważ wiedział, że chroniony garnizon kawalerii może być najskuteczniejszą metodą wojskowej i administracyjnej kontroli nad jego nowym królestwem. Od Kornwalii po Northumbrię Normanowie zbudowali ponad 65 głównych zamków i kolejnych 500 mniejszych w dziesięcioleciach po Hastings.

Normanowie nie tylko wprowadzili nową koncepcję użycia zamku, ale także architektury wojskowej na Wyspach Brytyjskich: zamek motte i bailey. Motte był wzniesionym kopcem, na którym zbudowano ufortyfikowaną wieżę, a bailey był dziedzińcem otoczonym drewnianą palisadą, która zajmowała obszar wokół części podstawy Kopca. Cała budowla była dodatkowo chroniona otaczającym ją rowem lub fosą. Zamki te były budowane zarówno na terenach wiejskich, jak i miejskich, a w wielu przypadkach zostały przekształcone w wersje kamienne na początku XII wieku n. e. Dobrym zachowanym przykładem jest Zamek wznoszący się w Norfolk, ale inne, bardziej znane zamki stojące do dziś, które były pierwotnie Normandzkimi budowlami, to Tower of London, Dover Castle w Kent i Clifford ’ s Tower w Yorku. Normandzkie katedry romańskie zostały również zbudowane (na przykład w Yorku, Durham, Canterbury, Winchester i Lincoln), a biały kamień z Caen był szczególnie popularnym materiałem, używanym również w Tower of London.

Dom, Feudalizm & chłopstwo

po podboju nie było szczególnego uczucia oburzonego nacjonalizmu – koncepcja jest o wiele bardziej nowoczesną konstrukcją – więc chłopi nie czuliby, że ich kraj został w jakiś sposób utracony. Nie było też żadnej specyficznej nienawiści do Normanów, ponieważ Anglicy zgrupowali wszystkich sojuszników Williama razem jako jedną grupę – Bretończycy i Angewinowie byli po prostu „francuskimi mówcami”. W średniowieczu odwiedzający obszar, który pochodził z odległego miasta, byli uważani za „obcych”, jak ktoś z innego kraju. Chłopi naprawdę czuli lojalność tylko wobec swoich lokalnych społeczności i Lordów, chociaż mogło to skutkować złymi uczuciami, gdy lord został zastąpiony przez normańskiego szlachcica w przypadkach, gdy anglosaski lord był trzymany z jakąkolwiek sympatią. Normanowie z pewnością wydawaliby się outsiderami, uczucie tylko wzmocnione przez bariery językowe, a król, przynajmniej początkowo, zapewniał lojalność, nakładając surowe kary na wszelkie niezgody. Na przykład, jeśli Normana znaleziono zamordowanego, to najbliższa wioska została spalona – Polityka mało prawdopodobne, aby zdobyć jakiekolwiek uczucia.

w tym samym czasie pojawiły się nowe prawa, aby Normanowie nie nadużywali swojej władzy, takie jak zbrodnia morderstwa stosowana do nieuzasadnionego zabijania nie-rebeliantów lub dla osobistych korzyści i wprowadzenie procesu Bojowego w obronie własnej niewinności. Zasadniczo obywatele byli zobowiązani do złożenia przysięgi lojalności wobec króla, w zamian za co otrzymywali ochronę prawną, jeśli zostali skrzywdzeni. Niektóre z nowych przepisów były długotrwałe, takie jak faworyzowanie pierworodnych w roszczeniach spadkowych, podczas gdy inne były głęboko niepopularne, takie jak wycofanie przez Williama praw łowieckich na niektórych obszarach, zwłaszcza w New Forest. Kłusownicy byli Ostro traktowani i mogli spodziewać się oślepienia lub okaleczenia, jeśli zostaną złapani. Inną ważną zmianą ze względu na nowe prawa traktowano niewolnictwo, które zostało zasadniczo wyeliminowane z Anglii do 1130 r.n. e., podobnie jak to było w Normandii.

być może jednym z obszarów, gdzie nienawiść do wszystkich rzeczy Normanów była powszechna, była Północna Anglia. Po buntach przeciwko rządom Wilhelma w 1067 i 1068 roku n. e. król spędził zimę 1069-70 n. e. „harując” całą północną część swojego królestwa od zachodu do wschodniego wybrzeża. Wiązało się to z polowaniem na rebeliantów, mordami i okaleczeniami wśród chłopów oraz spalaniem plonów, zwierząt i sprzętu rolniczego, co doprowadziło do wyniszczającego głodu. Jak ujawniła Księga Domesday Book (patrz poniżej), większość północnych krain została zdewastowana i skatalogowana jako bezwartościowa. Odbudowa regionu zajęłaby ponad wiek.

Domesday Book został sporządzony na rozkaz Williama w latach 1086-7 n. e., prawdopodobnie w celu ustalenia dla celów podatkowych, kto dokładnie posiadał co w Anglii po śmierci wielu anglosaskich szlachciców w trakcie podboju i rozdawania nowych posiadłości i tytułów przez króla lojalnym zwolennikom. Rzeczywiście, Domesday Book ujawnia całkowitą zmianę własności ziemi i władzy Williama w Anglii. Było to najbardziej wszechstronne badanie, jakie kiedykolwiek przeprowadzono w każdym średniowiecznym królestwie i jest pełne soczystych statystyk dla współczesnych historyków do badania, takich jak objawienie, że 90% ludności mieszkało na wsi, a 75% ludzi było poddanymi (nieobsadzonymi robotnikami).

konsekwencją polityki ziemskiej Wilhelma był rozwój (ale nie pochodzenie) feudalizmu. Oznacza to, że William, który uważał całą ziemię w Anglii za swoją osobistą własność, rozdawał działki ziemi (Lenna) szlachcie (wasalom), którzy w zamian musieli odprawiać służbę wojskową, gdy było to wymagane, na przykład podczas wojny lub na zamki garnizonowe i forty. Niekoniecznie świadcząc usługi osobiście, szlachta musiała zapewnić szereg rycerzy w zależności od wielkości Lenna. Szlachta mogła mieć wolnych chłopów lub chłopów pańszczyźnianych (vel villeins) pracujących na swoich ziemiach, a on zachowywał dochody z tej pracy. Jeśli szlachcic miał duży majątek, mógł go wydzierżawić mniejszemu szlachcicowi, który z kolei kazał chłopom pracować dla niego na tej ziemi, tworząc w ten sposób skomplikowaną hierarchię własności ziemi. Pod rządami Normanów kościelni właściciele ziemscy, tacy jak klasztory, byli podobnie zobowiązani do zapewnienia rycerzom służby wojskowej.

system dworski rozwijał się od wczesnej formy anglosaskiej za czasów Normanów. Manorializm wywodzi swoją nazwę od „Dworu”, najmniejszego kawałka ziemi, który mógłby pomieścić jedną rodzinę. Dla celów administracyjnych osiedla zostały podzielone na te jednostki. Naturalnie, potężny Pan mógł posiadać setki dworów, albo w tym samym miejscu, albo w różnych miejscach. Każdy Dwór miał wolną i / lub nieobowiązkową pracę, która pracowała na ziemi. Zyski z tej pracy szły na właściciela ziemskiego, podczas gdy robotnicy utrzymywali się, pracując również na małej działce pożyczonej im przez ich Pana. Po Polityce Williama, polegającej na wykrawaniu posiadłości i ich redystrybucji, manorializm stał się znacznie bardziej rozpowszechniony w Anglii.

Handel & Stosunki Międzynarodowe

historie, a nawet kultury do pewnego stopnia Francji i Anglii, stały się znacznie bardziej splecione w dziesięcioleciach po podboju. Nawet jako król Anglii, William pozostał księciem Normandii (i tak musiał złożyć hołd królowi Francji). Domy Królewskie stały się jeszcze bardziej połączone po panowaniu dwóch synów Wilhelma (Wilhelm II Rufus, R. 1087-1100 CE i Henryk i, R. 1100-1135 n. e.) I wojny domowe, które wybuchły między rywalami o tron Angielski od 1135 r. n. e. Efektem ubocznym tego bliskiego kontaktu była znacząca zmiana w czasie anglosaskiego języka germańskiego, zarówno składnia, jak i słownictwo były pod wpływem języka francuskiego. To, że zmiana ta nastąpiła nawet wśród analfabetów, świadczy o tym, że język francuski był powszechnie słyszany wszędzie.

szczególnym obszarem Stosunków Międzynarodowych, który znacznie się zwiększył, był handel. Przed podbojem Anglia miała ograniczony handel ze Skandynawią, ale ponieważ region ten podupadł od XI wieku n. e.i ponieważ Normanowie mieli szerokie kontakty w całej Europie (Anglia nie była jedynym miejscem, które podbili), handel z kontynentem znacznie wzrósł. Handlowcy przenieśli się również z kontynentu, w szczególności do miejsc, w których otrzymali korzystne ustalenia celne. Tak więc miejsca takie jak Londyn, Southampton i Nottingham przyciągnęły wielu francuskich osadników kupieckich, a ruch ten obejmował inne grupy, takie jak żydowscy kupcy z Rouen. W ten sposób towary przychodziły i przechodziły przez kanał La Manche, na przykład ogromne ilości Angielskiej wełny były eksportowane do Flandrii, a wino było importowane z Francji (chociaż istnieją dowody, że nie było to najlepsze wino, które kraj miał do zaoferowania).

zakończenie

podbój Normanów Anglii spowodował długotrwałe i znaczące zmiany zarówno dla podbitych, jak i zdobywców. Los dwóch krajów Anglii i Francji stał się nieubłaganie związane w ciągu następnych stuleci, jak Anglia stała się znacznie silniejsza i Wielka Brytania w obrębie Wysp Brytyjskich i wpływowy uczestnik europejskiej polityki i wojny później. Nawet dzisiaj nazwy ludzi i miejsc w całej Anglii przypominają o trwałym wpływie, jaki Normanowie przynieśli ze sobą od 1066 r.p. n. e.