w 1964 roku prezydent Lyndon B. Johnson wypowiedział wojnę ubóstwu.

„najbogatszy naród na Ziemi może sobie pozwolić na jego wygranie” – powiedział Kongresowi w swoim pierwszym orędziu o stanie Unii. „Nie możemy sobie pozwolić na jej utratę.”

jednak ponieważ administracja miała się uczyć zarówno na krajowych, jak i zagranicznych polach bitew, kraj maszerujący na wojnę musi mieć wiarygodną ocenę wielkości i siły wroga. Co zaskakujące, do tej pory USA nie miały oficjalnej miary ubóstwa, a zatem nie miały statystyk dotyczących jego zakresu, kształtu lub zmieniającego się charakteru. USA musiały wymyślić sposób mierzenia, ilu ludzi w Ameryce jest biednych.

jak omawiam w mojej niedawno opublikowanej książce „konfrontacja z ubóstwem”, podejście, które rząd wymyślił w 1960 roku, jest nadal – pomimo wielu niedociągnięć – oficjalną miarą ubóstwa rządu i używaną do określenia kwalifikowalności do setek miliardów dolarów pomocy federalnej.

liczenie biednych

Ogólnie Rzecz Biorąc, ubóstwo oznacza brak pieniędzy na zakup podstawowych środków niezbędnych do utrzymania minimalnie odpowiedniego życia, takich jak żywność, schronienie i odzież.

rząd wymyślił swoją oficjalną metodę liczenia biednych ludzi w połowie lat 60.

najpierw pyta, ile kosztuje zakup minimalnie odpowiedniej diety w ciągu roku dla szczególnie dużej rodziny? Ta liczba jest następnie pomnożona przez trzy i osiągnęliście granicę ubóstwa. To wszystko.

jeśli dochód rodziny spada powyżej linii, nie jest uważany za ubóstwo, podczas gdy osoby poniżej linii są liczone jako biedne.

a co z innymi podstawowymi potrzebami, takimi jak mieszkanie, odzież i opieka zdrowotna? Tutaj pojawia się mnożnik trzech. Podczas opracowywania progów ubóstwa badania wykazały, że typowa rodzina wydawała około jedną trzecią swoich dochodów na żywność, a pozostałe dwie trzecie na wszystkie inne wydatki.

dlatego logika była taka, że gdyby można było kupić minimalnie odpowiednią dietę za określoną kwotę w dolarach, pomnożenie tej liczby przez trzy dałoby kwotę dochodu potrzebną do zakupu podstawowych potrzeb dla minimalnie odpowiedniego życia.

W 2019 r. nędza tej samej rodziny wynosiła 26 172 dolary. Dla ciekawego kontrastu, to mniej niż połowa tego, co przeciętny amerykański sondaż w 2013 r. powiedział, że jest to „najmniejsza kwota pieniędzy”, którą rodzina czteroosobowa potrzebuje, czyli 58 000 dolarów.

rząd federalny dostosowuje granicę ubóstwa co roku, aby odzwierciedlić wzrost kosztów utrzymania. Samo ograniczenie różni się w zależności od liczby osób w gospodarstwie domowym, podczas gdy roczny dochód gospodarstwa domowego opiera się na zarobkach wszystkich obecnie przebywających w nim.

korzystając z tego środka, 10,5% populacji USA było w ubóstwie w 2019 r., najnowsze dostępne dane.

pamiętaj jednak, że progi te stanowią zubożenie na jego najbardziej obfitym poziomie. Wśród osób żyjących poniżej granicy ubóstwa 45% żyje w” głębokim ” ubóstwie, co oznacza, że żyje na mniej niż połowie oficjalnej granicy ubóstwa.

rząd wykorzystuje oficjalną linię ubóstwa jako podstawę do określenia, kto kwalifikuje się do szeregu programów społecznych, od Medicaid do dodatkowego programu pomocy żywieniowej. Na przykład, aby zakwalifikować się do programu SNAP, gospodarstwo domowe musi być poniżej 130% granicy ubóstwa ze względu na jego wielkość.

inne miary ubóstwa

większość analityków uważa jednak oficjalną linię ubóstwa za niezwykle konserwatywną miarę trudności gospodarczych.

głównym powodem tego jest to, że rodziny muszą dziś wydawać znacznie więcej na rzeczy inne niż jedzenie niż w latach 60. na przykład koszty mieszkań wzrosły od tego czasu o ponad 800%.

z tego powodu niektórzy krytycy twierdzą, że mnożnik trzech powinien zostać podniesiony do czterech lub nawet więcej. Podjęcie tego kroku spowodowałoby, że znacznie większy odsetek ludności będzie postrzegany jako ubóstwo, co sprawi, że będą one kwalifikować się do świadczeń antykorupcyjnych.

w odpowiedzi, w 2011 roku biuro spisowe opracowało alternatywną miarę ubóstwa, zwaną uzupełniającą miarą ubóstwa. Metoda ta uwzględnia szereg czynników, których nie uwzględnia oficjalny wskaźnik ubóstwa, takich jak różnice w kosztach utrzymania w całym kraju. W rezultacie wskaźnik ubóstwa nieznacznie wzrósł, do 11,7% w 2019 roku. Środek ten jest obecnie stosowany głównie przez naukowców i badaczy.

inna metoda, powszechna w wielu krajach o wysokich dochodach, całkowicie ignoruje obliczenia kosztów utrzymania.

na przykład Unia Europejska definiuje ubóstwo jako odsetek ludności, która zarabia poniżej połowy średniego dochodu. Na przykład w Stanach Zjednoczonych mediana dochodu w 2019 r.wynosiła 68 703 USD, co oznacza, że każdy, kto zarobi mniej niż 34 351 USD, zostanie uznany za biednego. Dzięki temu wskaźnik ubóstwa w USA wynosiłby 17,8%.

w rzeczywistości, w 1959 roku, granica ubóstwa dla czteroosobowej rodziny wynosiła około połowy mediany dochodu w USA. Dziś jest to około jednej czwartej, co oznacza, że definicja rządu federalnego, kto jest biedny, nie nadąża za ogólnym wzrostem poziomu życia.

inne podejście opiera się na założeniu, że ubóstwo jest czymś więcej niż tylko brakiem dochodów i powinno odzwierciedlać niepewność gospodarczą w szerszym zakresie, taką jak brak bezrobocia lub ubezpieczenia zdrowotnego. Spis niedawno obliczył, jak ubóstwo może wyglądać z tej perspektywy i stwierdził, że 38% Amerykanów doświadczyło jednego lub więcej aspektów deprywacji w 2019 roku.

jedyny sposób na wygranie wojny

dlaczego ważne jest, jak społeczeństwo mierzy biedę?

to ma znaczenie, ponieważ aby rozwiązać problem, musisz mieć jasne zrozumienie jego zakresu. Stosując niezwykle konserwatywny pomiar, taki jak Federalna granica ubóstwa, USA minimalizuje zakres i głębokość ubóstwa w kraju.

niedokładna granica ubóstwa nieuchronnie ogranicza również liczbę zubożałych ludzi, którzy kwalifikują się do tak potrzebnej pomocy federalnej i państwowej. Podczas pandemii COVID-19 miliony ludzi popadłoby w ubóstwo, gdyby nie mniej warunkowa pomoc rządu federalnego na koronawirusa, taka jak trzy rundy kontroli skutków gospodarczych i dodatkowe federalne ubezpieczenie zatrudnienia.

wielu Amerykanów w przeszłości było niegrzecznie zaskoczonych tym, jak niewystarczająca jest siatka bezpieczeństwa Ameryki, przynajmniej w części, ponieważ opiera się na przestarzałych progów ubóstwa federalnego. Poszerzenie definicji ubóstwa sprawi, że będzie ono bardziej prawdopodobne, aby wspierać ludzi w kryzysie.

w końcu ubóstwo dotknie większości Amerykanów w pewnym momencie ich życia. Moje własne badania pokazują, że około 6 na 10 Amerykanów spędzi co najmniej jeden dorosły rok poniżej oficjalnej granicy ubóstwa.

ale jeśli USA kiedykolwiek nadzieję, aby w końcu wygrać wojnę LBJ rozpoczął się w 1964 roku, biedni muszą być postrzegane w celu rządu, aby podnieść je z ubóstwa.