ik deelde de video op zowel Twitter als Facebook, maar ik was nog steeds nieuwsgierig. Waar komt dit project vandaan? Waar wordt het getoond? En nog belangrijker, wat is het met dit korte geanimeerde gedicht dat iedereen aan het praten krijgt? Dus ik dacht, ik vraag het.

Julie Matlin: Hoe is dit project tot stand gekomen?Andrea Dorfman: toen Tanya Davis en ik voor het eerst vrienden werden een paar jaar geleden, was ik net begonnen met een relatie na vier jaar single te zijn geweest en ze ging door een breuk. We hebben veel tijd besteed aan het praten over het idee om alleen te zijn, hoe, ondanks dat we ons er ongemakkelijk bij voelen, we er allemaal mee moeten omgaan. Het is een deel van onze menselijkheid.

hoe verbonden je je ook voelt met iemand anders, met je gemeenschap, er zullen momenten zijn waarop we ons alleen of eenzaam voelen.Tanya had dus haar eerste CD gemaakt, Make A List, Een verzameling liederen en gedichten. Ik vond het geweldig en was er echt door geïnspireerd, dus vroeg ik haar of ik een film mocht maken voor een van haar gedichten.

ze was enthousiast om samen te werken, maar stelde voor om een film te maken voor een nieuw – nog te schrijven – gedicht en stelde voor dat ik haar een thema als uitgangspunt geef. Op basis van onze eindeloze gesprekken van liefde VS. alleen-heid en het gevoel eenzaam ondanks de liefde, zei ik, “oke, hier is de titel – Hoe alleen te zijn – nu gaan!”

we hebben een aanvraag ingediend voor het kortfilmprogramma Bravofact, kregen een subsidie om een film te maken en de rest is geschiedenis.

JM: Waar wordt de film vertoond?

AD: De film is al vertoond op een handvol filmfestivals (Toronto Short Film Fest, St John ‘S Women’ s Film Fest, Atlantic Film Festival…to noem er een paar) en zal worden vertoond op het Zebra Poetry Film Festival in Berlijn in oktober.

maar nu het op YouTube staat, is het festival/broadcastable leven waarschijnlijk voorbij. Eind juli nam ik de beslissing om het te uploaden omdat ik echt het gevoel heb dat hoe meer mensen het kunnen zien, hoe beter.

JM: Waarom heeft de film zo ‘ n grote weerklank gevonden?

AD: het gaat terug naar onze behoefte om erbij te horen. Ik denk dat we, als sociale primaten, een sterk gevoel willen voelen van verbondenheid in een relatie of in een gemeenschap – of beide. Maar ook intrinsiek aan onze menselijkheid is het gevoel dat we echt alleen zijn.

het helpt niet dat we in een “wereld van paren” leven omdat de boodschap is dat als we niet in een paar zijn, we niet tellen. Voor mijn huidige relatie was ik een paar jaar single en ik voelde dit echt… maar toen ik eenmaal over deze gevoelens van eenzaamheid en onzekerheid heen was, begon ik veel kracht te vinden in het verkennen van alleen zijn.Ik denk dat de video resoneert omdat we ons allemaal soms alleen voelen in ons leven – het is een universele staat van zijn, een deel van onze menselijkheid – en ik denk dat het horen van de ongelooflijk eerlijke woorden van Tanya Davis’ prachtige gedicht helpt iedereen zich een beetje minder alleen voelen in onze eenzaamheid.

2020 update:
resoneer het heeft! Sinds de tijd van original publishing, Andrea Dorfman en Tanya Davis’ enorm populaire video How To Be Alone is uitgegroeid tot een boek en kreeg een vervolg.

tien jaar later heeft dit creatieve duo zich herenigd om ons collectieve hart te breken in een ander populair en aangrijpend stuk: How to Be at Home. Geproduceerd als onderdeel van de NFB ‘ s The Curve, legt deze nieuwe short op creatieve wijze de emotionele ervaringen van isolatie vast sinds het begin van de covid-19 pandemie en nodigt je uit om te leunen in eenzaamheid—en weet dat je er niet alleen in staat.

Watch How to Be at Home:

How To Be At Home, Andrea Dorfman, aangeboden door de National Film Board of Canada