John J. Pershing (ur. 13 września 1860 r.w Laclede, MO) – amerykański dowódca sił zbrojnych w Europie. był pierwszym generałem armii Stanów Zjednoczonych. Pershing zmarł w Walter Reed Army Hospital 15 lipca 1948 roku.

Wczesne życie

John J. Pershing był synem Johna F. i Ann E. Pershing. W 1865 Roku John J. został zapisany do lokalnej „select school” dla inteligentnej młodzieży, a następnie kontynuował naukę w szkole średniej. Po ukończeniu studiów w 1878 roku Pershing rozpoczął naukę w szkole dla afroamerykańskiej młodzieży w Prairie Mound. W latach 1880-1882 w okresie letnim kontynuował naukę w Państwowej Szkole normalnej. Chociaż tylko nieznacznie zainteresowany wojskiem, w 1882 roku, w wieku 21 lat, zgłosił się do West Point po tym, jak dowiedział się, że zapewnia on elitarne wykształcenie na poziomie college ’ u.

szeregi & nagrody

podczas długiej kariery wojskowej Pershing stale awansował w szeregach. Jego stopnie to: podporucznik (8/1886), podporucznik (10/1895), Kapitan (6/1901), Generał Brygady (9/1906), Generał Major (5/1916), generał (10/1917) i Generał Armii (9/1919). Od US Army Pershing otrzymał Distinguished Service Cross i Distinguished Service Medal, a także medale kampanii za I wojnę światową, wojny indyjskie, wojnę hiszpańsko-amerykańską, okupację kubańską, służbę na Filipinach i służbę meksykańską. Ponadto otrzymał dwadzieścia dwa odznaczenia i odznaczenia zagraniczne.

Wczesna kariera wojskowa

ukończywszy West Point w 1886 roku, Pershing został przydzielony do 6.Kawalerii w Fort Bayard, NM. W czasie służby w 6. Kawalerii został wyróżniony za odwagę i brał udział w kilku kampaniach przeciwko Apaczom i Siuksom. W 1891 roku został skierowany na University of Nebraska do służby jako instruktor taktyki wojskowej. Podczas pobytu w NU uczęszczał do szkoły prawniczej, którą ukończył w 1893 roku. Po czterech latach został awansowany do stopnia podporucznika i przeniesiony do 10 Pułku Kawalerii. Podczas gdy 10th Cavalry był jednym z pierwszych pułków „Buffalo Soldier”, Pershing stał się zwolennikiem wojsk afroamerykańskich.

w 1897 Pershing powrócił do West Point, aby uczyć taktyki. To tutaj kadeci, rozgniewani jego surową dyscypliną, zaczęli nazywać go „czarnym Jackiem” w nawiązaniu do jego czasu w 10.Kawalerii. Później zmieniono nazwę na” Black Jack”, która stała się przezwiskiem Pershinga. Wraz z wybuchem wojny hiszpańsko-amerykańskiej Pershing został awansowany do stopnia majora i powrócił do 10 Pułku Kawalerii jako kwatermistrz pułku. Przybywając na Kubę, Pershing walczył z wyróżnieniem na wzgórzach Kettle i San Juan i był cytowany za galanterię. W marcu następnego roku Pershing zachorował na malarię i powrócił do USA.

jego pobyt w domu był krótki, ponieważ po wyzdrowieniu został wysłany na Filipiny, aby pomóc w stłumieniu powstania filipińskiego. W sierpniu 1899 Pershing został przydzielony do Departamentu Mindanao. W ciągu następnych trzech lat został uznany za dzielnego dowódcę bojowego i zdolnego administratora. W 1901 roku odwołano jego Komisję brevet i powrócił do stopnia kapitana. Podczas pobytu na Filipinach służył jako adiutant generalny Departamentu, a także w 1 i 15 Kawalerach.

życie osobiste

po powrocie z Filipin w 1903 roku Pershing poznał Helen Frances Warren, córkę wpływowego senatora z Wyoming Francisa Warrena. Pobrali się 26 stycznia 1905 i mieli czworo dzieci, trzy córki i syna. W sierpniu 1915 roku, podczas służby w Fort Bliss w Teksasie, Pershing został zaalarmowany o pożarze w domu swojej rodziny w Presidio w San Francisco. W pożarze jego żona i trzy córki zmarły z powodu wdychania dymu. Jedynym, który uniknął pożaru był jego sześcioletni syn, Warren. Pershing nigdy nie ożenił się ponownie.

szokujący awans & pościg na pustyni

Wracając do domu w 1903 roku jako 43-letni kapitan, Pershing został przydzielony do dywizji armii południowo-zachodniej. W 1905 roku prezydent Theodore Roosevelt wspomniał o Pershingu podczas przemówień do kongresu na temat systemu promocji armii. Przekonywał, że powinno być możliwe nagradzanie zdolnego oficera w drodze awansu. Uwagi te zostały zignorowane przez establishment, a Roosevelt, który mógł nominować tylko oficerów na stopień generała, nie był w stanie promować Pershinga. W międzyczasie Pershing uczęszczał do Army War College i służył jako obserwator podczas wojny rosyjsko-japońskiej.

we wrześniu 1906 Roosevelt zaszokował armię awansując pięciu młodszych oficerów, w tym Pershinga, bezpośrednio na generała brygady. Skacząc ponad 800 starszych oficerów, Pershing został oskarżony o to, że jego teść pociąga za polityczne sznurki na jego korzyść. Po awansie Pershing powrócił na Filipiny na dwa lata, zanim został przydzielony do Fort Bliss, TX. Dowodząc 8 Brygadą, Pershing został wysłany na południe do Meksyku, aby zająć się meksykańskim rewolucjonistą Pancho Villą. Działająca w latach 1916 i 1917 Ekspedycja karna nie zdołała złapać Villi, ale nie wykorzystała samochodów ciężarowych i samolotów.

I wojna światowa

wraz z przystąpieniem USA do I Wojny Światowej w kwietniu 1917 roku, prezydent Woodrow Wilson wybrał Pershinga na dowódcę Amerykańskich Sił Ekspedycyjnych do Europy. Awansowany do stopnia generała Pershing przybył do Anglii 7 czerwca 1917 roku. Po wylądowaniu Pershing natychmiast zaczął opowiadać się za utworzeniem armii amerykańskiej w Europie, zamiast pozwolić na rozproszenie wojsk amerykańskich pod dowództwem brytyjskim i francuskim. Gdy siły amerykańskie zaczęły przybywać do Francji, Pershing nadzorował ich szkolenie i integrację z alianckimi liniami. Siły amerykańskie po raz pierwszy zobaczyły ciężkie walki wiosną/latem 1918 roku, w odpowiedzi na niemieckie ofensywy wiosenne.

walcząc dzielnie pod Chateau Thierry i Belleau Wood, siły amerykańskie pomogły w powstrzymaniu niemieckiego natarcia. Późnym latem 1918 roku 1 armia amerykańska została sformowana i z powodzeniem przeprowadziła pierwszą poważną operację, redukcję Saint-Mihiel salient, w dniach 12-19 września 1918 roku. Wraz z aktywacją drugiej armii amerykańskiej Pershing przekazał bezpośrednie dowództwo nad pierwszą armią gen. Hunterowi Liggettowi. Pod koniec września Pershing poprowadził AEF podczas ostatecznej ofensywy Meuse-Argonne, która przełamała niemieckie linie i doprowadziła do zakończenia wojny 11 listopada. Pod koniec wojny Dowództwo Pershinga rozrosło się do 1,8 miliona ludzi. Sukces wojsk amerykańskich podczas I Wojny Światowej w dużej mierze zawdzięczał przywództwu Pershinga i powrócił do USA jako bohater.

późna Kariera

aby uhonorować osiągnięcia Pershinga, Kongres zatwierdził utworzenie nowego stopnia generała armii Stanów Zjednoczonych i awansował go do niego w 1919 roku. Pershing jako jedyny żyjący generał nosił cztery złote gwiazdy jako insygnia. W 1944 roku, po utworzeniu pięciogwiazdkowego stopnia generała armii, Departament Wojny stwierdził, że Pershing nadal ma być uważany za starszego oficera armii USA.

w 1920 roku powstał ruch nominujący Pershinga na prezydenta Stanów Zjednoczonych. Schlebiony, Pershing odmówił kampanii, ale oświadczył, że jeśli zostanie nominowany, będzie służył. Republikanin, jego „kampania”, jak wielu w partii postrzegało go jako zbyt blisko utożsamianego z Demokratyczną Polityką Wilsona. W następnym roku został szefem sztabu US Army. Służył przez trzy lata, zaprojektował prekursora systemu autostrad międzystanowych, zanim odszedł z czynnej służby w 1924 roku.

do końca życia Pershing był osobą prywatną. Po ukończeniu swoich wspomnień, nagrodzonych Nagrodą Pulitzera (1932), moje doświadczenia w wojnie światowej, Pershing stał się zagorzałym zwolennikiem pomocy Wielkiej Brytanii w pierwszych dniach II Wojny Światowej.

po drugim zwycięstwie aliantów nad Niemcami, Pershing zmarł w szpitalu wojskowym Walter Reed 15 lipca 1948 roku.