Joel Berg, CEO Hunger Free America, jako główny mówca podczas 28.dorocznej kolacji z okazji dożynek Just Harvest w październiku wygłosił następujące słowa. Zostały one zredagowane pod kątem długości i przejrzystości.

Berg jest uznanym w kraju liderem i rzecznikiem medialnym w dziedzinie m.in. głodu domowego, bezpieczeństwa żywnościowego, otyłości i ubóstwa. Oprócz wielu innych osiągnięć, przez osiem lat służył w administracji Clintona na wysokich stanowiskach kierowniczych w Departamencie Rolnictwa Stanów Zjednoczonych, który nadzoruje krajowe programy pomocy żywieniowej.

ludzie głodujący w Ameryce nie są leniwi. Są biedni. Po prostu nie zarabiają wystarczająco dużo, aby wyżywić swoje rodziny.

mam dla Ciebie dobrą i złą wiadomość. Po pierwsze zła wiadomość: jesteśmy jedynym uprzemysłowionym zachodnim narodem na świecie, który ma coś zbliżonego do tego poziomu głodu i ubóstwa, nawet na mieszkańca. Spójrz na listę krajów na całym świecie i ich poziom trudności żywnościowych. Ameryka podąża za Republiką Słowacką i Grecją.

jednak ten kraj ma tak wielu miliarderów, że mając zaledwie 1 miliard dolarów nie trafisz na Listę Forbesa 400. Łączna wartość netto czterystu najbogatszych ludzi w Ameryce wynosi ponad 2 biliony dolarów. Wartość netto najbogatszych czterystu Amerykanów to cztery razy więcej niż cały deficyt budżetowy USA.

a jednak 42 miliony Amerykanów żyje w gospodarstwach domowych, które nie mogą sobie pozwolić na jedzenie. Obejmuje to 13 milionów amerykańskich dzieci (1 na 5 amerykańskich dzieci) w najbogatszym kraju w historii świata.

nie mamy ludzi głodujących na ulicach, jak w Somalii czy Korei Północnej, ponieważ mamy pewne programy bezpieczeństwa. Mamy płacę minimalną, choć jest ona zbyt niska.

jednak Centrum Rozwoju Ameryki, gdzie byłem starszym kolegą, obliczyło, że głód kosztuje nasze społeczeństwo 167 miliardów dolarów rocznie:

• dzieci mogą nie głodować na ulicy, ale brakuje im posiłków. Okręgi szkolne podejmują trudne decyzje, aby nie zapewnić darmowych posiłków szkolnych dla wszystkich swoich uczniów, więc dzieci nie otrzymują śniadania. Głodne dzieci nie mogą się uczyć. Nie ma co do tego wątpliwości; istnieją stosy i stosy dowodów na to, że wyniki w nauce są absolutnie oparte na żywieniu dzieci.
• zdrowsza żywność jest droższa, a wiele dzielnic o niskich dochodach nie ma nawet dostępnych świeżych produktów. Tymczasem ludzie o niskich dochodach pracują od jednej do trzech prac i nie mają czasu na gotowanie całego jedzenia od zera. Z powodu tych wszystkich czynników, głód i otyłość są odwrotnością tej samej monety niedożywienia. Najbardziej głodne dzielnice są również najcięższymi dzielnicami.
• pracownicy nie mogą pracować, jeśli są głodni. Robert Fogel, który otrzymał Nagrodę Nobla za swoje badania w historii gospodarczej, stwierdził, że nie tylko poprawa technologii była kluczowa dla rewolucji przemysłowej, ale także poprawa stanu odżywienia pracowników.
• głodni seniorzy nie mogą pozostać niezależni.

obliczyłem, że można skończyć z głodem w USA. w całości poprzez zwiększenie siły nabywczej żywności Amerykanów o niskich dochodach o 25 miliardów dolarów. Gdybyśmy mogli zrobić to wszystko poprzez podwyżki płac, byłoby świetnie, chociaż większość głodnych ludzi w Ameryce to dzieci, seniorzy i osoby niepełnosprawne. Więc prawdopodobnie potrzebowalibyście kombinacji podwyższonych płac i ulepszonych programów sieci bezpieczeństwa-jak cywilizowany świat, który nie ma takiego poziomu głodu.

25 miliardów dolarów? To tyle pieniędzy!”To około jedna trzecia pieniędzy, które Bill Gates ma w banku.

Albo Inaczej mówiąc, głód kosztuje ten kraj 167,5 miliarda dolarów rocznie. Możemy to rozwiązać za 25 miliardów dolarów.

jeśli jesteś właścicielem domu i masz dziurę w dachu, która kosztuje $167.50 rocznie w dodatkowych kosztach ogrzewania lub chłodzenia. Poręczna kobieta lub złota rączka przychodzi i puka do Twoich drzwi. Wiesz, że są uczciwi, związani, a twoi sąsiedzi mówią, że wykonują świetną robotę. Mówią, że mogą naprawić ten dach za 25 dolarów. Zgodziłbyś się na układ? Zgodziłbyś się na układ.

to dlaczego nie przyjmujemy tej Umowy w Ameryce? Ponieważ mieliśmy bardziej integracyjną siatkę bezpieczeństwa i bardziej integracyjną gospodarkę — minimalną płacę, prawa związkowe i pracę z korzyściami – prawie całkowicie zakończyliśmy głód w Ameryce w latach 70. Ponieważ w latach 60. zespoły lekarzy podróżowały po kraju dokumentując głód trzeciego świata.

podobno Wojna z biedą była porażką. To nieprawda. Wojna z ubóstwem rozpoczęła się za czasów administracji Kennedy ’ ego. (Kennedy faktycznie podpisał zarządzeniem wykonawczym program bonów żywnościowych do prawa, kiedy prezydent Eisenhower odmówił wdrożenia go, ponieważ uważał, że głód nie jest problemem.) Richard Nixon, który stworzył program WIC, kontynuował znaczną część wojny z ubóstwem. Tak więc trwało to od 1960 do 1974 roku.

głównym celem programów wojny z ubóstwem nie było nawet położenie kresu ubóstwu. Bony żywnościowe miały zmniejszyć głód. I tak się stało. Programy mieszkaniowe miały ograniczyć bezdomność. I tak się stało. Medicaid miał zwiększyć długość życia. I tak się stało. VISTA miała świadczyć usługi społeczne na terenie całego kraju. I tak się stało.

wskaźnik ubóstwa w Ameryce w tym czasie został obniżony o połowę. 16 milionów Amerykanów opuściło biedę i weszło do klasy średniej.

a jednak powiedziano nam, że programy publiczne nie działają.

„Cóż, jest jeszcze trochę biedy, to nie zadziałało” – mówią ludzie. Wyobraź sobie, oceniając każdy inny program po metryce, że jeśli nie wyeliminuje problemu całkowicie, to nie działa. Według tej metryki, ani grosza nigdy nie wydano na wojsko czy Wywiad, bo wciąż mamy wrogów. To nie ma sensu.

pomysł, że dziesiątki milionów Amerykanów „pracuje na pełny etat i gra według zasad”, jak mawiał mój stary szef Bill Clinton, a wciąż głoduje, byłby niezgłębiony dla większości Amerykanów kilka dekad temu.

nie akceptujmy tego jako nowej normy.