enkele gedachten: in het klassieke Latijn werden septemplex en septuplus gebruikt; aangezien we septuple in het Engels hebben, zou nonuple gepast zijn. Een parallel kan worden getrokken tussen de namen vanaf triple en die vanaf triljoen (quintuple-quintillion etc.; replace-iple / – uple by-illion). In het Italiaans is er vigecuplo (20-voudige), aan de andere kant hebben we vigintillion (hoewel Hahnemann schreef vigesillionfache Verdünnung – vigesillion-voudige verdunning) en ik heb vigintuple genoemd in het Engels.
over het geheel genomen lijkt de naamgeving misschien inconsistent, maar misschien kunnen we er vanuit een esthetisch oogpunt iets van maken: als de ordinale stam eindigt op-t, neem het dan (sextus ‘sixth’ → sextuple); immers, de eind-tupel in woorden als quintuple gaf ons de term tupel (dit leidt niet tot tertuplex aangezien de inflectionele stam van de ordinale tertius ‘derde’ terti-is, niet tert-). Anders, neem het kardinaalgetal, maar gebruik de vertrouwde vorm quadr-in plaats van quattuor en de vorm non – voor 9 (zoals gevonden in de ordinale nonus, uit *novenos, afgeleid van de kardinaal *noven die novem werd door de invloed van decem); nov-, in tegenstelling, kan lijken als Betekenis ‘nieuw’. Henkle nam de standaard Zillion namen tot duodecillion als basis en dacht dat analogie vereist het gebruik van ordinalen. Dit is twijfelachtig omdat-im deel uitmaakt van de inflectionele stam van septimus en decimus en-av behoort tot de inflectionele stam van octavus. Na het schrappen van deze, blijven we nog steeds met drie uitzonderingen. Hij schreef zelfs Vigilions, Trigillions etc. (dus schrapping out-es). Rudolf Ondrejka was consistenter in zijn gebruik van additieve elementen (gebruikmakend van septimo en octavo terwijl Henkle gebruik maakte van septo en octo, maar aan de andere kant decimo, vigesimo etc.) maar behield het woord vigintillion van het woordenboek en gebruikte nog steeds additieve elementen afgeleid van ordinalen met het-bijvoorbeeld primo-vigintillion, mengen een ordinaal met een kardinaal(de kardinaal komt als laatste!) in hetzelfde woord. Ik verwerp dat.
in een Latijnse grammatica uit 1575, heb ik vigecuplex simplex ’21-voudig’gevonden. Dit is analoog aan twee-woord constructies zoals vigesimus primus ’21st’, maar in het Engels willen we vermoedelijk een enkel woord. Het zou grammaticaal correct zijn om te zeggen duizend vigintillion, één miljoen vigintillion etc. maar hoe gaan we een 21-tupel bellen? We zeggen eenentwintigste (er is zelfs unetvicesimus in het Latijn, letterlijk een-en-twintigste), dus trigintisextuple (gevonden in de OED!) kan overkomen als een redelijke analogie (ik zou liever triginta dan de combinatievorm triginti-, vergelijk met het Italiaanse trentasettesimo; aan de andere kant hebben we centimiljonair, maar men zou centimiljonair verkeerd kunnen interpreteren om ‘honderdste’te betekenen). Latinisten zouden er misschien de voorkeur aan geven om twee ordinale cijfers samen te stellen (trigesimussextuple), maar dit zou het systeem ingewikkelder maken. Aangezien million eigenlijk geen bestanddeel m-bevat, geef ik de voorkeur aan vigintiunillion boven vigintimillion voor de 21e macht van 1000 na 1000.
de Nasdaq.com woordenlijst bevat woorden zoals septenvigintillion (alsof ze werden gebruikt in de financiën, ha!) waarbij de cijfers voor de veelvouden van 10 hetzelfde zijn als in undecillion, duodecillion etc. Een probleem hiermee is dat de septem wordt geassimileerd met septendecillion terwijl deze verandering niet nodig is voor viginti. Het woord woord novemdecillion is ook niet consistent met septendecillion (- n vs. – m), maar er is tenminste geen verkeerde Assimilatie hier. Merk ook op dat hoewel men unus et viginti (naast viginti unus) kan zeggen, deze volgorde niet boven 100 (bijvoorbeeld centum viginti unus) wordt gebruikt en het wordt ook niet gebruikt in Engelse cijfers zoals eenentwintig. In het post-klassieke Latijn vindt men ook duocenti, trescenti en dergelijke in plaats van ducenti, trecenti etc., dus duocentuple (in plaats van centumduple) voor een 102-tupel zou misleidend zijn.
voor een miljoen, zeiden de Romeinen decies centena mil(l)ia, maar laten we het eens over mille millia, die leidt tot millemilluple. We zouden ook het moderne Latijnse woord millio (dus, miljoenenaantal) kunnen gebruiken, maar duodecillionillion zou structureel dubbelzinnig zijn – is het de twee decillionste zillion of de duodecillionste zillion? Een andere vraag is of de Latijnse zillion woorden waaruit Engelse tupel en zillion woorden worden gevormd, moeten worden begrepen op basis van de korte schaal simpelweg omdat de woorden in het Engels zijn gevormd of liever volgens de lange schaal zoals in het Frans en Italiaans. Om te zeggen billillion voor een millillion millillion naar analogie miljard is kunstmatig voor mij. Cijfers worden geschreven in groepen van 3, We gebruiken geen groep die overeenkomt met het schema n-illillion!
met betrekking tot triskadecaduple, wat doet de tweede d hier? Merk ook op dat er een i ontbreekt. Triskaidecuple, als je in het Oudgrieks wilt mengen.